Dün öğleden sonra sonunda üşenmeyi ve işi bahane etmeyi bırakarak ODTÜ’nün yolunu tuttum. Akbank’a girip başvuru ücretini yatırmam ve öğrenci işlerine af dilekçemi vermem toplamda 10 dakika sürdü. Oradan çıkıp doğru Fakülteye gittim. Şanslı günümdeydim ki tez hocam yerindeydi. Sanırım evren bu diplomayı almamı gerçekten istiyor diye düşündüm, çünkü daha sonra hoca genelde pek yerinde bulunmadığını söyleyip bana cep telefonunu verdi.
Şimdi ilk işim eski tez konumu değiştirip değiştiremeyeceğimi öğrenmek olacak. Değiştirmek bana ekstra okuma ve iş çıkaracak ama aynı zamanda bana Türkiye’de nerede ise hiç yazılmamış ve benim yazarken zevkten dört köşe olabileceğim bir konu üzerinde çalışma şansı da verecek. Her zorlukta bir fırsat vardır sözünü bir kez daha hatırlatıyorum kendime. Şikayet eden insanlara karşı hissettiğim tiksintiyi de bir iki gün önce yazmıştım zaten.
Üstelik bu zorluğun yarattığı fırsatlar bir takım güzellikleri de yanında getiriyor. Tam karın yağdığı gün ODTÜ’de olmak değil ama günün o saatinde okula gitmiş ve 2-3 çift farklı laf etmiş olmak bile rahatlattı beni. Parçalı hayatlar yaşamaya hepimizin ihtiyacı var. Hayatı farklı parçalara , renklere ayırmadığım dönemlerin benim için çok sıkıntılı geçtiğini son bir senedir fazlası ile farkediyorum. O yüzden atılmamın üstünden daha 1 sene ancak geçmişken af çıkması da benim için bir başka işaret olabilir sanırım 🙂
Atlas Tozu 