İzolasyon

Geçenlerde yurtdışından kısa bir tatil için Ankara’ya gelen bir arkadaşımla akşam yemeğine çıktık. Genel olarak neler yaptığımızı, iş güç vs. konularını konuştuktan sonra Türkiye’deki ekonomi, siyaset, magazin gündemine kaydı konu. Arkadaşım yurtdışında yaşadığı halde Türkiye’yi benden daha sıkı takip ediyordu. Ya da aslında ben o kadar çok ilgilenmiyordum ki olan bitenle, karşımdaki kim olsa benden daha çok biliyor olacaktı sanırım.

Farkettim ki, gerçekten benim hayatımın kendi gündemi var. Dışardan da kolay kolay pek bir şeyin bu gündeme sızmasına izin vermiyorum. haberleri seyretmiyorum çünkü gerçekten aşırı derecede sinir bozucu ve çoğu zaman ciddiyetten uzak olduğunu düşünüyorum. Türkçe Pop müzik epeydir dinlemediğim için maraba televole tarzı magazin basını da beni hiç mi hiç ilgilendirmiyor sanırım. Yaptığım tek şey her sabah iş yerinde Referans Gazetesi okumak. Yani sadece ekonomiyi takip ediyorum, o da zoprunluluktan.

Benim kitaplarım, filmlerim, indirilmesi ve izlenmesi gereken dizilerim, yazılacak blog yazılarım, geliştirilecek düşüncelerim, tasarlanacak projelerim, pişirilecek yemeklerim var. Gerçekten bu ülkenin bu yorucu gündemini takip etmeye takatim yok. Böyle yaşamak bir nevi sorumsuzluk örneği olmakla birlikte aslında kafamın dinlenmesi için tek yol. Bir nevi kolaya kaçış. Ama her zaman zoru seçmek zorunda değiliz bence!

Üstelik, bugünün gündeminin içine tıkılmak hayatı olduğundan çok daha dar algılamamıza neden olan bir şey. Oysaki yaşam çok evrensel ve sonsuz bir şey. Eğer 2009 yılında Tolstoy okurken yazarın dehasını hala takdir ediyorsak ve okuduklarımız bize bir şeyler düşündürüyorsa, Beethoven’ın 7. Senfonisini dinlediğimizde tüylerimiz diken diken oluyorsa, ya da 1000 sene önce temelleri atılan bir teoriyi hala anlamaya çalışıyorsak hayatın yaşamımızın aslında dünya üzerinde cismen bulunduğumuz süre, yer ve insanlardan ibaret olmadığını da anlamamız gerekiyor.