Tatil de 2009 gibi sona erdi. Çabuk geçti geyiğine hiç girmeyeceğim çünkü insan bulunduğu ortamndan uzaklaşınca 2 gün bile aslında gayet uzun bir zaman olabiliyor. Üstelik son zamanlarda benim gibi tatillerde, izin dönemlerinde hasta olmayı alışkanlık haline getiren biri için 3-4 gün Ankara’dan uzak kalıp, aklına işin isini bile getirmemek müthiş oldu. Bu defa İstanbul bana sanki İstanbulluymuşum, orada yaşıyormuşum hissini verdi. Bunun en büyük sebebi ilk defa taksi yerine vapur, dolmuş, otobüs gibi toplu taşıma araçlarını kullanmış olmam olabilir tabi.
Özellikle Perşembe ve Cuma günleri hava çok güzeldi. Yılbaşı günü vapurla karşıya geçtik. Martıları vapurun peşine takıp karşı yakaya götürmek bize bir poğaçaya patladı. Bu kadar basit bir şeyin bu kadar zevkli olması çok doğal sanırım. İnsan elindeki parçaları gökyüzüne daha fırlatırken, martıların çevik dalışlarla, birbirlerini gagalamak pahasına lokmaların üzerine hamle yapması gerçekten görülecek şeydi.
Bunun ardından Beşiktaştan Ortaköye kadar yürüyüp sahilde birşeyler içtik. Yemek için söylediklerimizin çoğunu café’nin kedisine yedirdik ve eve doğru yola çıktık. Önce markete uğrandı. Şaraplar, peynirler seçildi, karides, kalamar, yengeçler alışveriş sepetine dolduruldu. Mezeler ihmal edilmedi. Eve gelirken, yılbaşı çiçeği alınması da unutulmadı. Kırmızı masa örtüsünün üzerinde yanan şamdanlar, lacivert tabaklar, peçeteler ve Kora’nın hazırladığı nefis deniz ürünleri hazır olunca sofraya oturduk. yavaş yavaş, kah atıştırıp, kah, sigaradan bir fırt çekip kah şarapdan bir yudum alarak yavaş yavaş içtik. Her zamanki gibi halimize şükrettik. Hatta bir ara kafamızı kaldırıp, bu sene de şunların bunların iyi gitmesi konusunda bize yardımcı ol bile dedik.
Yılbaşı gecesinin müzikal açıdan en büyük kazancı 102.0 Lounge FM ve İzmir Senfoni Orkestrası ile yeni yıl konseri veren Vokaliz Acapella oldu.
Lounge FM Ankara’da yayın yapmıyor. Böyle bir radyo neden sadece İstanbul’a yayın yapar? Ankara, İzmir, Antalya gibi büyük şehirlerin de bu nimetten faydalanması çok mu büyük yatırımlar gerektirmiştir ki gerekli görülmemiştir. Sebep nedir bilmiyorum ama ben bu radyonu kıskandım. Vokaliz Acapella ise cidden müthişti. Maalesef konserlerinin sonuna yetişebildik ama en azından dinleyip kendilerini farkedebilme şansını yakalamış olduk. Önümüzdeki dönemde, her ikisini de takip etmeye çalışacağım.
Cuma günü yılbaşının mahmurluğunu üzerimizden atmaya çalışmakla geçti. Ardından iki filmi arka arkaya izleyip evin yolunu bulabildiğimizde saatin 3’ü geçtiğini gördük. İki harika film arka arkaya gelince ben ağzım kulaklarımda çıktım sinemadan.
Fatih AKIN’ın yeni gösterime giren Soul Kitchen filmi mutlaka izlenmeli. Filmin senaryosu güzel, içindeki hüzün ve mutluluk dengeli ama hiç insanın yüzünü astıracak bir film değil. Oyuncular da iyiydi, filmin görüntüleri ve müzikleri de çok yerindeydi. Soundtrack albümünü de sorduk ama daha gelmemiş, Çarşamba günü yeniden sorun dediler. Yemek, müzik, aşk, seks…. önemli cidden. Bunlar olmadan hayatın manası yok.
İzlediğimiz ikinci film Avatar oldu. En son izleyenlerden biri ben olduğum için üzerine çok bir şey yazmak istemiyorum aslında. 3D film izlemeyi seviyorum. Animasyona bayılıyorum. Böyle bir renk cümbüşü tabi ki hoşuma gitti. Mutlu son olmasına daha da çok sevindim. Ama yine de kıyaslayınca Soul Kitchen’ın yeri daha başka sanırım.
Cumartesi akşam saat 8 gibi bu defa Taksime gittik. Taksimde Nevizade ve Fransız Sokağına göz ucuyla şöyle bir baktıktan sonra soluğu Galatasaray Lisesinin karşısındaki Ara Kafe’de aldık. Güzel bir yemekten sonra bastıran yağmurla birlikte ayaklanıp mümkün olduğunca kısa sürede eve döndük. Sabah Ankara’ya gelmemizle birlikte yılbaşı tatilimiz de sona ermiş oldu.
İşte buradayım. Yeni hafta önümnde beni bekliyor. Pazar akşamı saat 8’i devirdik bile. Valizi mi bile daha boşaltmadım. Duş alıp, kıyafetleri ayırıp haftaya hazır olmak lazım. Benden şimdilik bu kadar.
Atlas Tozu 