Yatağa yattığınızda kafanızın rahat olması için adil kararlar vermeye çalışmaktır. Bunun için kimsenin hakkını yemediğinizden emin olmaya çalışmaktır. Empatidir. Kimi zaman detaylı değerlendirmeyi gerektirir. Kimi zaman zaten herşey gün gibi ortadadır.
Aslında ben elma sevmem… ya da aslında belki de severim ama haberim yokmuş… Patates gibi tadı olan elmalar yüzünden olmalı bu ön yargım… 2 gündür elma yiyorum… üstelik de seve seve… mmmmm çok lezzetli görünüyorlar gerçekten de… elma yemmmmmm missulu sulu
Happy birthday happy birthday happy birthday Pebbles….. Beş, beş buçuk yaşlarındaydım, her akşam sokaktan eve gelince ağlardım niye bizim ev üç kişi herkesin evi dört kişi diye. O kadar çok ısrar etmiş olmalıyım ki sonunda evdekiler ısrarlarıma katlanamadılar galiba… Sen gelirken dünyaya bana da bir hediye getirdin. Bu kocaman örgüden bir bebekti. Ne garip ki bu bebeğin…
Bir önceki blog resmini bulduğum sayfada tam bir hazine var. Bence de bu dünyanın en komik ve sade blogu olmalı. Merak ediyorsanız şuraya bir tık. çok ciciçok şekerbayıldım
Evet itiraf ediyorum. Kitap okuyamıyorum. Vakit yaratamıyorum ama feci canım kitap okumak istiyor. Bu blog dünyası öyle garip bir şey ki milletin facebookta gezdiği gibi ben de blog blog geziyorum. Bağımlılık yaptı resmen. Evde kütüpanede okunmayı bekleyen 30 kitaptan birine artık bu hafta içinde mutlaka başlamak istiyorum. Ertelemeyeceğim bu defa. Ertelememeliyim çünkü benim için kitap…
Dün gecenin bir saati Adam’ın benim blogun arşivlerinin içerisine dalmasıyla ortaya çıktı ki, Ağustos 2008 tarihinden beri en az 10 tane diyet projesini hayata geçirmiş ve başarısızlıkla noktalamışım. Yani karma has kicked my ass’de içinde kilo vericem ibaresi geçen yazıları saysak sanırım bir kişisel günlük değil de kişisel diyet blogu açmışım zannedebiliriz. Kararlılık, konsantrasyon var da uzun…
Londra’dan döndüm. İşin ilk iki günü bitti bile, dudağımın kenarında kocaman bir uçuk çıktı ve ben bir an önce Londra’yı yazmak için çok sabırsızlanıyorum. Sebebine gelince aslında bu yazı bundan 5 sene önce yazılması gereken bir yazıydı. O zamanlar benim bir bloğum yoktu ama seyahat defterlerim vardı. Ne var ki o zamanlar ben sadece yemek bloglarını…
Dün akşam sanki hafta içi değilmiş de haftasonu gelmiş gibi bir gece geçirdik. Saat 18.10’da işten firar ettim. Adamla buluşup önce Bahçeli’deki Leman’a gittik. Leman menüsü zengin, hesaplı ama uzun süre oturulamayacak bir yer. Sebebi içerideki feci uğultu. Yaklaşık 1,5 saat sonra oradan kalkıp 3. Caddede biraz yürüdük. Migros’a girip iki bira aldık. Ben sokakta içme…
Neredeyse 10 aydır yaşadığımız yeni evimize gören bayılıyor. Neden mi? Çünkü site içerisinde, çünkü güvenli, hatta o kadar güvenli ki neredeyse bizi de içeri almayacaklar. Bir süre önce insanlarla mümkün olduğunca az muhatap olacağım, kapıcısıyla, komşusuyla uğraşmayacağım, çok daireli bir apartmanda oturma hayallerim vardı. Karma bu ya istediğim oldu. 103 daireli bir apartmanda kim kime dumduma…
Bu aralar sabah kahvaltılarında Pınar krem beyaz peynir üzerine bal yemek gibi bir adet edindim. Çok tavsiye ederim. Güne bundan daha enerjik bir başlangıç yapılamaz sanırım :).
Atlas Tozu 