Bahar geldi. Ama benim çiçekli böcekli yazılar yazasım yok bu aralar. Nedense yine iş kaynaklı bir can sıkıntısı süreci yaşıyorum. Çalan telefonlardan, giren çıkanın bolluğundan konsantrasyon problemleri yaşıyorum. Dedikodular, söylentiler canımı sıkıyor. İnsanların memnuniyetsizlikleri, başarının değil de gücün daha önemli olduğu dengeler moralimi bozuyor. Sonra düşünüyorum. Aslında benim kaygılanacak, üzülecek, mutsuz olacak bir durumum yok diyorum. Bana ne başkalarının kaygılarından diyorum. İçimden ben iyiyim, mutluyum, rahatım diye geçiriyorum. Ama bir yandan da sen yine de en kötüsüne de hazırlıklı ol diyorum. Fakat sonuç olarak sen işine odaklan başka da birşeye kafanı takma diyorum. Diyorum ama kendimi çok da ikna edemiyorum ki bıkkınlık ve bezginlik durumuda kalmaya devam ediyorum. Bezmeeeeee, bıkmaaaaaaaaa, mutlu olmamak için hiç bir sebebin yok kiiiiiiiiiiiiii…. Can sıkıntısı da kimmiş?
Atlas Tozu 