“Mutluluk Projesi” ve kişisel gelişim zırvaları…

Yoğun iş temposu dinmeyeceğine göre biraz daha çaba sarfetmem gerekiyor olumsuz ruh hallerinden sakınmak için. İşte tam da bu yüzden dün öğleden sonra evden çıkıp, önce biraz teyzeme uğradım. İki kahvenin ardından oradan da çıkıp kendimi Tunalıya attım. Adam çalıştığı için akşam saat 7 gibi buluşacaktık onunla. O yüzden önce D&R’a girdim, ardından gidip Turunç Cafe’ye oturdum. Saat beş buçuk gibi Gamze gelecekti. Ben onu beklerken bir kadeh şarap söyleyip, aldığım kitabı yine D&R’dan aldığım kırmızı kalemle çizerek okumaya başladım.

Kitab’ın adı “Mutluluk Projesi”. Yaz tatilinden beri gözüme takılan ama Adam’ın bana bir türlü aldırmadığı kitap. Ona kalırsa insan kendini iyi hissetmek istiyorsa o anda yapması gerekeni yapmalıdır. yani portakal mı istiyor canın? Soy bir tane o zaman. Çamaşır mı yıkamak lazım? Yıka o zaman. Bak aklındaki yapılması gerekenler listesi bitince kendini nasıl rahatlamış hissedeceksin. O yüzden bizim adamın böyle mutluluk zırvalarına ihtiyacı yoktur. Yapılması gerekeni zaten senin bildiğini düşünür ve aslında haklıdır da.

Neyse ihtiyacım olmadığını bildiğim halde bu defa yanımda Adamın olmamasını da fırsat bilerek aldım kitabı. Kitap ne diyor peki? Daha 5. sayfasında Robert Louis Stevenson’dan şöyle bir alıntı yapmış: ” Mutlu olma görevi kadar hafife aldığımız bir başka görev daha yoktur”. Herkesi mutluluğa götüren yol farklıdır. O yüzden herkesin mutluluk projesi farklıdır. Yani tek reçete yoktur.

Şimdi bir yandan kitabı okuyorum bir yandan da içimdeki öyteki ses kulağıma başka şeyler fısıldıyor. İç sesim diyor ki;

Hayata bakış açını değiştirmezsen, hayatın değişmez! Yani o değişmiyorsa sen değişeceksin Evet bunu yapmak hayatı kolaylaştırıyor kesinlikle. Olumlu düşün olumlu şeyler olsun. Beyin o kadar güçlü bir organ ki herşeyin iyiye de kötüye de gitmesini o sağlıyor. Evet doğru inandırıcı.  Ama yine de bu düşüncenin ilk kimin tarafından ortaya atıldığı konusunda benim içimde bir de şüphe uyandırıyor. İnsanlığın ortaya çıkışı kadar eski olan kölelik sistemini hazmetmemizi sağlamaya mı çalışıyorlar yoksa?  Ancak, dünya nüfusunun %99′u bir şekilde modern kölelik sistemine hizmet ettiğine göre, bu kişisel gelişim zımbırtısı da bizim için uyuşturucu ilaç görevi mi görüyor acaba?

Bütün o yoga seansları, kuantum fiziği tartışmaları, ciddi de bir pazar yaratmış vaziyette… Bir nevi din haline geldi hatta…. İçimizde kaybettiğimiz mutluluğu ortaya çıkarmaya çalışırken başka birilerini zengin ederek, mutluluklarına katkı sağlıyoruz sanırım

Yoksa sağlık en önemlisi, gerisi boş diyip mutlu olmak çok da zor değil aslında. İşteki, evdeki sosyal hayattaki ıvır zıvıra kafayı takıp da hayatı kendimize  zehir etmeye gerek olmadığını sokakta çevirdiğin kime sorsan söylemez mi? Söyler. Herkes takma yahu der… Salla gitsin

Neyse sonuçta  kitaptaki kafama yatan bir iki öneriyi dikkate alarak kendime kısa vadeli bir deneme programı yaptım. Oturdum düşündüm beni en çok ne yoruyor diye. Yaptıklarımdan çok yapmadıklarım yoruyormuş meğer! Aslında bu duruma da çok şaşırmadım.

Öncelikle geçenlerde beyin yorgunluğunu beden yorgunluğu ile dengelemeyen insanların bunalıma girdiklerini okudum bir yerde. Bence çok doğru. Gün içerisinde çay almak için bile yerimden kalkmadığım düşünülünce, nerede ise hiç yürümediğim, merdiven çıkmadığım göz önünde tutulunca benimki kadar yorgun bir beyin tabi ki isyan eder.

Demek ki beyin yorgunsa bezgin Bekir misali eve gelinip bilgisayarın ya da televizyonun başına çökülmeyecek. Onun yerine hareket etmek için fırsat yaratılacak!

Gece erken yatılacak! Baykuş gibi geç saatlere kadar oturulmayacak! İyi uyku gibisinin olmadığı unutulmayacak! İyi uyuduğum zamanlarda ertesi gün cildimin nasıl da ışıl ışıl parıldadığı sürekli akılda tutulacak.

Hiç bir iş ertelenmeyecek. İstiflenmeyecek. Akılda depolanan her türlü ıvır zıvırın korkunç ağırlık yarattığı unutulmayacak. Miskinlikten, ertelemekten imtina edilecek.

Aşırı alkol ve hamurdan uzak durulacak. Biri gereksiz yorgunluk diğeri gereksiz şişkinlik yaratıyor. Eh geçen hafta gidip tepsi mantısı açlığımızı da bastırdığımıza göre sorun yok. Et ve ot obur olunacak!

Dağınıklık engellenecek. Eve gelir gelmez üzerimden nerede ise yırtarak çıkarıp atmak istediğim gömlekler etekler ceketler yerine kaldırılacak. Gardrobumun kapak kulpları yerine içindeki askılıklar elbiselerimi asmak için kullanılacak! Ertesi güne giyileceklere bir gece önceden karar verilecek. Sabah böylece daha rahat edilecek.

Evden 15 dakika daha erken çıkılacak. Böylece, sinir bozan asansör kuyruklarına yakalanılmayacak.

Çok da zor değil sanki 🙂

Deneyelim bakalım!