Metni ben yazmadım, e-posta mesajı ile bana biletilmiş bir metin, ancak o kadar güzel dileklerle dolu idi ki, paylaşmadan edemedim. Nice mutlu yıllara. çok romantikbol aşklıdaha başarılıdaha bol kazançlıdaha mutludaha şanslıen güzel günleren güzel karşılaşmalarhoş geldin 2011Mutlu yıllaryeni yıl yeni yıl yeni yıl bizlere kutlu olsun
Hayat hep eğlence dolu, restoranlarda, sinemalarda geçmiyor sayın seyirciler. Bugün şikayetim var. Aslında kolay kolay birilerini şikayet etmem ancak hem vaktimi yedikleri, hem anlamsızlık yaptıkları, bir de üstüne sinirimi bozdukları için Park Bravodan şikayetim var. Bundan yaklaşık 1 ay önce bana hediye edilen eldivenler küçük geldiği için bugün Armada’daki Park Bravo mağazasına uğradım. Eldivenler hiç giyilmemiş,…
Blog yazılarımız Uzak Doğu kültürü ile kol kola sürüyor. Dünkü Çin Restoranından sonra bugün mutfak filmleri serimizin üçüncü bölümünde nefis bir Japon filmiyle karşı karşıyayız. 1985 yılı yapımı bir film olan Tampopo’nun yönetmeni Juzo İtami. Tampopo şimdiye kadar hiç görmediğim tarzda, gülümsetirken, düşündüren de bir film oldu. Gerçekten de bu filmi nasıl bir kategoriye sokmak gerekir…
Bu haftasonu aslında hedefimiz Ankara’nın tek Pakistan Lokantası olan Masala Café’yi ziyaret etmekti. Ancak Cuma akşamı arayıp rezervasyon yaptırmak istediğimde maalesef bu hafta sonu tadilatta olacaklarını söylediler. Ben de şansıma küsmek yerine çok uzun zamandır önünden geçip bir kez bile içine girmediğim Hoşdere Caddesi üzerinde, Ayrancı tarafından gelirken, tam Recep Usta’ya dönmeden önceki köşeyi kendine…
Bir tutam Baharat yazımızın ardından lezzet sinemasına devam ediyoruz ve bu defa biraz daha tarihe dalarak 17. yüz yıl Fransa’sına gidiyoruz. François Vatel, 24 Nisan 1671’de düzenlenen bir ziyafet için hazırladığı yemeği yetiştiremeyince intihar eden ünlü bir Fransız şef. İsviçreli bir çiftçinin oğlu olarak doğan Vatel’in doğum tarihi de tam olarak bilinmiyor. Uzun yıllar Chantilly şatosu Prensi…
1 2005 yılında Brüksel’de Komisyon’da staj yaparken, Grand Place’a yakın balık restoranlarının olduğu sokaklardan birinde vizyondan kalkmış, bir- iki yıllık filmleri gösteren bir sinema vardı. Bir Alman arkadaşımızın önerisiyle gittik bir akşam. Politiki Kouzina adında bir film vardı o seansta gösterimde. İzledim, hüzünlendim, bayıldım, çok sevdim. Türkiye’ye döndüğümde DVDsini aradım. Ama bulamadım. Meğer o zaman film…
Aslında bir önceki yazımda bu yazıda film önerileri yazacağımdan bahsetmiştim ancak filmleri biraz daha ertelemek durumundayım. Çünkü takip ettiğim bloglarda ciddi bir yeni yıl telaşı var ve ben de bu telaşa ortak olmak istiyorum. Bloglar, menü önerileri, sofra düzenleri, yeni yıl süslemeleri, keçeler, ağaçlar, mumlar… Ne de olsa yeni yıl yapay da olsa herkese yeni başlangıçlar vaad…
Yılın son iki haftasına girdik. Ben artık 2010 bitsin istiyorum. Yılbaşı süslerim, yeni bir masa örtüsü, yeni isimlikler, peçetelikler, hepsi hazır… 2011 değişimlerin yaşandığı iyi bir sene olacak kanaatimce… Hani büyük konuşmam istemem ancak, epey umut var içimde… Haksızlık etmeyeyim 2010 da çok iyi bir seneydi ancak köklü değişimler getirmedi bize. O yüzden darısı 2011’e..…
Cuma günü itibarı ile kışın gelmesi ile birlikte artık soğuktan, donmuş yollardan, balçık kaplı kaldırımlardan kaçınmak için, evlerimizde daha çok oturacakmışız gibi görünüyor. Böylece filmlere, kitaplara, ev eğlencelerine daha çok vakit ayıracağız diye düşünüyorum. İşte tam da bu noktada, iyi müzik, kitap ve film tavsiyelerine sonuna kadar açık olduğumu söylemem gerek. Peki ben size neler tavsiye edebilirim?…
Atlas Tozu 