Geçen perşembe akşamı motora binmiş efil efil esen rüzgarın tadını çıkararak karşıya geçerken arayan Ozzy’nin teklifine hayır diyemeyip kendimi Kadıköy Balıkçılar Çarşısında buldum. İstikamet daha 2 hafta önce Adam’la birlikte keşfettiğimiz Kadı Nimet oldu. Balıkçılar çarşısının o daracık sokaklarında ilerlerken, tam köşede minik bir balıkçı çarpıyor gözünüze. Eğer hemen orada bulduğunuz bir masaya oturarak siparişinizi verirseniz…
Sıcaklar bastırmadan önceydi, aslına o sıcaklardan önce de yağmurlar vardı İstanbul’da. Öyle yağmurlardı ki bunlar, hiç beklemediğim bir anda caddenin orta yerinde indiriverince bir laptopa maloldu bana 🙂 Siz siz olun sakın ıslanan bilgisayarınızı acaba çalışacak mı diyerek açmaya çalışmayın. Bizim ITciler açmaya uğraşacağına bir çuval pirincin içine koyup bir hafta ellemeseydin dediler bana! Neyse…
Bana yazma tembelliği geldi, yapıştı desem. Hiç bu kadar ara vermemiştim sanırım şimdiye kadar. Hayat o kadar hızlı geçiyor ki, ben koşuyorum, o koşuyor. Bazen de ben kaçıyorum, o kovalıyor. Üşenmemek en iyisi. Keyfim yerinde. Tek derdim şu yapış yapış sıcak sanki. İşi gücü, koşturmacayı hiç anlatmayacağım çünkü başlarsam bitmeyebilir. Başladığın işin sonucunu görebilmek, güzel…
Atlas Tozu 