don’t sleep, don’t stop, keep moving, much better in this way

Bana yazma tembelliği geldi, yapıştı desem. Hiç bu kadar ara vermemiştim sanırım şimdiye kadar. Hayat o kadar hızlı geçiyor ki, ben koşuyorum, o koşuyor. Bazen de ben kaçıyorum, o kovalıyor. Üşenmemek en iyisi. Keyfim yerinde. Tek derdim şu yapış yapış sıcak sanki. İşi gücü, koşturmacayı hiç anlatmayacağım çünkü başlarsam bitmeyebilir. Başladığın işin sonucunu görebilmek, güzel arkadaşlar, ekip ruhu, birlikte sevinmek ve başarıları birlikte alkışlamak gibisi yok ama pek uyku da yok 🙂

Arada o kayıp olduğum zamanlarda kısacık Ankara ziyaretlerinin yanında bir de Polonya seyahatim oldu. Yeniden müze kart çıkadım kendime. İkinci kez Topkapı Sarayını gezdim. Üşenmedim Aya Sofya’ya da uğradım. Ardından ta Anadolu kavağına kadar uzanan bir boğaz yolculuğu yaptım, Yoros Kalesine kadar çıktım. Boğazın Karadenize kavuştuğu yeri gözlerimle gördüm. Karadenize çıkan tankerlerin arkasından baktım. Yetmedi bir haftasonu Fener ve Balatla tanıştım. Yeniden gelmeliyim buralara dedim.

Pera’daki Goya sergisiyle İstanbul Modern’deki Kent Duvarlarının Yarım Yüzyılı Sergilerini gezdim. Babylon Soundgarden’a, Madonna Konserine gittim… Arada yeni restoranlar keşfettim, kimilerini sevdim kimilerini yeniden gitmek üzere kaydettim. Ara ara bol bol dans ettim. Evime  düzenlik temizliğe gelecek birini buldum. Kimi zaman da hiç bir şey yapmadım, öylece mayıştım kaldım. Uyudum, yuvarlandım tıpkı bu haftasonu gibi. Kendimce vakti olabildiğince iyi değerlendirdim. Sırada bunca şeyin arasına düzenli yazabilmeyi de koyabilmek.  Hadi her hafta yazmasam da 2 ayda bir de olmasın değil mi. Ha gayret diyorum kendime… Yaz artık, biriktirme, bekletme, üşenme de unutmadan yaz!