Ne fena ki ben Sevan Nişanyan’ı sadece Küçük Oteller kitabıyla tanımışım, bilmişim. Bundan bir kaç yıl önce karısı ile arasında geçen feci olay ve en son ODTÜ’de başına gelenler bir blogda gördüğüm kitap tavsiyesi ile aynı zaman denk gelince hemen verdim siparişi. Kitabın geldiği gün ben yine yola çıkıyordum. Sipariş ettiğim 4-5 kadar kitap arasından elim Aslanlı Yol’a gitti. Kitabın ismi herkesin aklında Anıtkabiri canlandırıyor ama değil. Sevan’ın adalarda geçen çocukluğunda eve giden yola taktığı isimmiş Aslanlı Yol. Kim bilir belki de sırf dikkat çekmek için bile koymuş olabilir bu ismi.
İsim çok tartışmalı bir isim. Toplumda pek çok farklı sebepten dolayı sevmeyenleri de olan bir karakter bu Nişanyan. Dindarlar açısından Ateist olması olumsuz, Feministler açısından eski karısı Müjde ile arasında geçen “boktan” muhabbet sinir bozucu, Atatürkçüler açısından eleştirel bakış açısı problemli, kimileri Ermeni olmasından işkilli, diğerleri çok konuşmasından, sivri dilli olmasından.
Bütün bu sebeplerden herhangi birinden dolayı kendisine karşı müthiş gıcık olabilme potansiyeliniz varsa dahi Aslanlı Yol gerçekten de keyifle okuyacağınız bir kitap olabilir. Çünkü bu kitap tek bir hayata sıkışıp kalmamak üzerine bir kitap. Sevan Nişanyan, coşku ve şehvetle saldırmış hayata, ötelemeden, kalıplara da sıkışmadan deneyimlemiş, yeri geldiğinde itiraz etmiş, kurallara karşı gelmiş ve limitin nerede olduğunu sorgulamış. Bence anlattıklarının yarısı abartı bile olsa yine de etkileyici bir bakış açısı ve yaşam biçimi var. Kitabı o kadar sevdim ki hem bitmesin diye uğraştım hem de bir an önce okumak istedim. Dil su gibi akıcı ve ferah. Sıkılmak mümkün değil. Sehayat etmeyi, macerayı, okumayı, öğrenmeyi, ne olursa olsun öğrenmekten vaz geçmemeyi kendine iş bellemiş bir adam.
Aslanlı Yol bittikten sonra acilen 4-5 kitap daha sipariş ettim. Nişanyan hem bir gezgin, hem de Türkçe etimoloji sözlüğü yazacak kadar dile sevdalı bir adam. Merakla bekliyorum kitapları 🙂
Atlas Tozu 