Harissa, Byblos ve Jeita gezisinden döndüğümüz gün akşam için Abdel Vahab’da rezervasyon yaptırmıştık. Dönüp bir duş aldıktan sonra restoranın yolunu tuttuk. İçerisi güzel döşenmiş ancak ışıklandırma gereğinden fazla aydınlatıyor ortamı. Işığı biraz kıssalar çok daha keyifli olabilir bizler için. Klasik şekilde baştan kuruyemişler geliyor.. Ardından arak geliyor… Bu defa gelen Ksarak değil başka bir marka…
Lübnan yazı dizisi yapacağım derken yine araya epey zaman girmiş. Arayı daha fazla soğutursam unutup gideceğim detayları korkusu sardı beni. Hava dışarıda nefis ama benim dışarı çıkasım yok bugün. O zaman blog vakti. Turun ikinci günü programda Jeita Grotto, Hariss ve Byblos vardı. İlk Jeita’ya gidiyoruz. Yemyeşil bir vadinin ortasından kıvrıla kıvrıla giden yollardan geçiyoruz.…
Ne çok zaman oldu ben bu her güne bir müzik yazılarını yazmayalı. Bundan 2 ay kadar önce Adam’ın dinlettiği yeni çıkmış bir albüm. Eskilerin Mavi Sakal diye bildiği. Şimdikilerin Genç Osman diyeceği. Gerçekten de çok güzel iki şarkı paylaşıyorum aşağıda. Henüz video klipleri yok. Ama dinlemeye ve edinmeye çok değer. Hep Aynı Affet Gitsin Affet…
O kadar saat uykusuzluğun üzerine şehir turuydu, Cornichedi derken öyle yorulmuşuz ki otele dönüp hem bir duş alıp hem de dinlenmeye karar verdik. Bunda en büyük pay akşam gideceğimiz restoranda dinç olup yediklerimizin tadını çıkarmaktı dersem yalan olmaz. Bindik taksiye geldik Mayrig’e. Mayrig bir Ermeni restoranı. Mayrig’in anlamı Anne. İçerisi sessiz sakin nerede ise bizden…
Havalimanından şehre indikten sonra ilk durak noktamız Güvercin Kayalıkları oldu. Kayalıklar Beyrutluların Corniche dedikleri sahil yolundan izlenebiliyor ve Beyrut’un en büyük simgelerinden biri. Hemen hemen en bilindik karpostal fotoğrafı. Yaz mevsiminde botlarla kayalıkların içerisinden geçmek mümkünmüş. Bence en iyisi hemen yol kenarındaki kafeye oturup bu manzaraya karşı bir şeyler yudumlamak. Buradan eski şehir merkezi olan…
Döndüm. Dün gece saat 03.30’da indik İstanbul’a. Uyudum, uyandım, hafif bir kahvaltı ettim. Bugün de izinli olmanın verdiği rahatlıkla çamaşırlarımı yıkadım. Buzdolabındaki kabakları rendeleyip soteledim. Hatta bir de kurufasulye pişirdim. Aklım hala Lübnan’da. Daha dün bu saatlerde Beyrut’ta Gemmayzeh’de oturduğumuz nefis İtalyan restoranındaki kikirtilerimiz kulağımda. Kirphi ile çıktığımız yolculukta, az zamanda çok yer görebilmek için…
Atlas Tozu 