1 yıl 3 ay 19 gün! Koşturmacalı günlerle, toplantılarla Ankara-İstanbul seyahatleri, projeler, stres ve yorgunluğun arasını süsleyen seyahatlerle, yeni meraklar, kitaplar, filmler, diziler, sağlıkla ilgili sorunlar, çözümler, yeni kararlar, yeni alışkanlıklar, tutulan ve tutulamayan sözlerle dolu tam 477 gün…
Her Eylül bir milat. Yılbaşı ile birlikte yeni kararlar almaya çalıştığım bir sayfa başı benim için. Bu Eylül’de yeni bir sayfayı çevirirken yeniden yazmaya başlasam ne kadar iyi olur diye düşündüm. Yıllarca en sevdiğim aktivitelerden biri oldu blog yazmak ve okumak. Yazmayınca hayat elbette ki yaşanmışlığından birşey kaybetmiyor ama unutmamak, sonradan dönüp bakınca detayları hatırlayabilmek için önemli. O yüzden yazmadan geçen zaman bazen kaybolmuş hissine de kapılmıyor değilim. Aradaki zamanı nasıl kapatacağımı düşünürken bir özetle başlamaya karar verdim. Biraz ondan biraz bundan bir yazı olacak bu besbelli. Umarım bu özeti ileri de biraz daha açmaya vakit bulup, üşenmeden yeni yazılar eklerim.
Aradan geçen bu 15 aylık sürede Adam’la birlikte bol bol seyahat ettik. Geçen yıl Eylül ayında seramik kursuna başladım, 29 Ekim 2016’da bu defa cidden sigarayı bıraktım. Çok koşturmacalı bir dönemi ardımda bıraktım ama daha fazlası önümde duruyor. Buna üzüleyim mi sevineyim mi pek karar veremiyorum. Bu zaman zarfında bizim evde en çok konuşulan konulardan biri yurtdışına taşınmalı mı taşınmamalı mı oldu. Henüz bir karara varabilmiş değiliz. Karar versek şu anda bir yere gidebilme durumumuz da yok ama karar vermek her işin başı tabi. Zira biz İstabul’a da böyle gelmiştik. 🙂 Bu yıl iş stresi ile başetmek için kendime pencereler açıp alanlar yaratmaya çalıştığım bir yıl oldu. Bol seyahat ve seramik en iyi arkadaşlarım oldu bu süreçte. Daha önceki yıllara kıyasla spor da hayatımda daha çok yer alabildi. Ama hala yeterli değil ve daha fazlasını yapmak eminim bana çok iyi gelecek. Gelelim buralardan uzak kaldığım 477 günün bol seyahatli özetine…
2016’nın 19 Mayısında İzmir’e uçtuk. Burada hem arkadaşlarımızla buluştuk hem de çok uzun zamandır ziyaret etmek istediğimiz Efes Antik Şehrini gördük. Kumrucu Şevket, Reyhan Pastanesi, Meyhane Piero’da kendimize ziyafet çektik. Efes’te bir rehberle birlikte gezdik ve gerçekten çok şey öğrendik. Eğer imkanınız varsa Kuşadası ve Selçuk merkezli rehberlik hizmeti sunan firmalardan birinden mutlaka destek alın. Sokaklarda yürürken Efes’in görkemli günleri gözünüzde canlanıveriyor.
Haziran’da iş için İsrail’e gittim. Tel Aviv’in yanında, Kudüs’ü, Lut Gölünü, çölleri görme şansım da oldu.
Tel Aviv tam bir Akdeniz şehri iken, Kudüs çok efsunlu, kendine has çok güçlü karakteri olan bir şehir hissi yarattı. Kudüs’ün enerjisini sanırım Roma ile kıyaslayabilirim şimdiye kadar gördüklerim arasında.
Tel Aviv
Kubbet-üs-Sahra, Kudüs
Yeniden Diriliş Kilisesi, Kudüs
Israil ve Ürdün’ü ayıran Şeria nehrinin Türkiye kıyısından Ürdün’e baktım. İsa Peygamberin vaftiz edildiğine inanılan bu yerde her iki ülkeden ziyaretçiler ayaklarını kendilerine ayrılan işaretlenmiş bölümlerde suya sokarak şifa buluyorlar. Uzansalar birbirleri ile el sıkışacak mesafedeler. Sınır dedikleri şeyin ne kadar yapay olduğunu gözünüzle görmeniz için birebir bir tecrübe.
Temmuz’da tatil için Kaş’a tatile gittik. Çoğu vaktimizi dalgıç teknelerinde geçirdik. Dalmak için değil, yüzmek için 🙂
Kaş’ın ardından biraz da Ayvalık’ta yazlıkta vakit geçirdikten sonra yine İstanbul’un yolunu tuttuk. 
Ağustos’ta bu defa ilk Karadeniz seyahatimizi yaptık ve yeşille büyülendik. Havuza dönen Uzun Göl’ün haline üzüldük, 2000 metrenin üzerindeki yaylalara aşık olduk. Dağların ve yeşilin en az mavi kadar büyüleyici olduğuna karar verdik. 
Ekim’de Denizli’nin yolunu tuttuk, hem yıllardır görmediğimiz arkadaşlarımızı gördük hem de Pamukkale, Hierapolis, Afrodisias ve Laodikya’yı gezdik.
Yılbaşına Lizbon’da girdik… Seramik kaplı binalar, bol bol deniz ürünü, ılık bir iklim, nefis bir Akdeniz ülkesi. Bol bol pasteis de belem yedik.
Şubat’ta Kars’a gittik, bu defa beyazla büyülendik… Donmuş Çıldır gölünün üstünde yürüdük! Kaz yedik, yöresel diğer yemekleri tattık. Ani Antik Şehrini gördük. Bakmalara doyamadık.
Sonraki durağımız İtalya oldu, Roma, Sorrento, Positano, Amalfi, Pompei… Hem Roma anılarımızı tazeledik hem de yeni yerler de görmüş olduk. Söylemeye gerek yok sanırım ama çok güzel makarnalar, pizzalar yedik. Yediğimiz yetmedi paket paket makarna ile yurda döndük. 
Nisan’da Kapadokya’da hayatımda ilk kez bir sıcak hava balonuna bindim. İş için Kayseri’ye gittiğimiz bir seyahatin bonusu oldu 🙂
Bu yılki 19 Mayıs Bayramını Budapeşte’de kutladık… Budapeşte’ye benim ikinci Adam’ın ilk gidişiydi. 4 gün şehrin adım atılmadık yerini bırakmadık. Çok keyif aldık. Gulaş çorbasını bulduğumuz yerde kaçırmadık, nehir turu yaptık. Köprülerinden geçtik, tepelerine tırmandık. 
İlk kez Michelin yıldızlı bir restoranda yemek yedik… Az daha parmaklarımızı da yiyip bitiriyorduk! Tabakların hem görüntüsüne hem de lezzetlerin birleşimine bayıldık. 
Mayıs sonunda ufak bir ameliyat geçirdim! Hayatımın ilk ameliyatı idi. Sorunsuz bir şekilde geçti ve bitti. Ama 40’lı yaşlarla birlikte sağlığın daha da önem kazanmaya başladığını bir kez daha gördüm.
Şeker Bayramında Ljubljana ve Zagreb’e gittik! Ljubljana’yı çok sevdik ama Bled gölüne aşık olduk! Zagrep çok anlamlı gelmedi bize ama Plitvice göllerine de bayıldık. 
Bundan sonrasını özet geçmeden daha uzun uzun yazacağım… Belki bu seyahatlerden aklımda kalan detayları toparlamaya çalışırım. Hepsinde inanılmaz hoşlukta anlar ve detaylar gizli!
Herkese iyi haftalar 🙂
Atlas Tozu 