Sushi Lab, İstanbul

Geri döndüm dedikten sonra ortalıktan 8 ay kaybolmak bir harika dostum. Her defasında kesin yeniden yazmaya başlamalıyım diyorum. Ama sonra arada ne kadar çok şey oldu bunları oturup nasıl anlatacağım tek tek diye düşünüp, üşenip daha blogun ana sayfasını açamadan vazgeçiyorum. İşte tam da bu yüzden, bu defa başka bir yöntem denemeye karar verdim. Kısa kısa yazacağım. Hatta buna yazmak bile denemez belki de notlar alacağım. Belki zamanla performansım açılır.

Bu Pazar günü Adam ile birlikte harika bir sushici keşfettik. Hepi topu 10-15 metrekarelik bir dükkanda yediğimiz sushilerin tadı damağımızda kaldı. Sushi Lab Beşiktaş Nüzhetiye Caddesinde,  üç, dört masalı mini minnacık bir sushi restoranı. Görebildiğimiz kadarı ile çoğunlukla evlere servis yapıyorlar. Sashimi salatası bir harika. Dragon rollları da olağanüstü. Ben uzun zamandır böyle güzel sushi yememiştim. İster dükkana uğrayın, ister eve söyleyin ama bence mutlaka bir deneyin.

WhatsApp Image 2018-06-04 at 21.00.35

WhatsApp Image 2018-06-04 at 21.00.35 (1).jpeg

WhatsApp Image 2018-06-04 at 21.00.35 (2).jpeg

Samos- Kokkari – Plajlar, Restoranlar ve bonus olarak Manolates

Sabah bir uyanmışsınız, çiçek gibi şahane bir deniz karşılamış sizi, hava sıcak ama nem yok, hafif hafif bir esinti var karşınızda… İşte bizim Samos’ta uyandığımız her sabahın özeti bu cümleler. İstanbul’un neminden sonra bizi ferah rüzgarları ile karşılayan Samos’u sırf bu yüzden çok seviyoruz. Oturduğunuz yerde terlemek diye birşey yok bu adada.  Burası bizim Studio Loukia’da kaldığımız odanın balkonu. Ama akşam üstü denizden dönüp duşunuzu aldıktan sonra akşam içkinizi yudumlamak için birebir. Fotoğrafı odaya girdiğimiz ilk 5 dakikada çektim sanırım, uzun uzun da izledim büyülenmiş gibi. 20170722_134240.jpgŞimdi bu fotoğrafı çektiğim saatten bir kaç saat geri gidiyorum. Kuşadası’ndan bindiğimiz feribot bizi Vathi’de indirdi. Vathi aynı zamanda Samos’un başkenti. Hatta diğer kasabalar Vathi demek yerine Samos Town ismini  kullanıyorlar. Biz Vathi’de hiç zaman geçirmediğimiz için hakkında birşey söylemek zor çünkü Samos’a ayak bastıktan sonra pasaport kuyruğundan çıkar çıkmaz bir taksiye atlayarak ilk konaklayacağımız kasaba olan Kokkari’ye geldik.  Taksi 12 Euro tuttu şoförümüzle çok anlaşamasak da bizi Studio Loukia’ya yakın bir yerde bırakabildi.

Samos dağlık tepelik bir ada ama ben bunu adaya ayak basana kadar pek anlamamıştım. O yüzden kalacağımız pansiyonun deniz kıyısında hatta doğrudan plajda olmasını beklerken  merdiven çıkmak zorunda olduğumuzu görünce bir hayli şaşırdım. Sonunda, valizleri odaya bıraktık, plaj çantamızı hazırlayıp önce henüz kahvaltı bile edemediğimiz için yemek yiyecek bir restoran bakınırken La Casa‘ya oturduk.  Buradaki isten acımış bir ahtapot ve kalamar ızgara bizi epey hayal kırıklığına uğrattı ama manzara şahaneydi.

20170722_142947
mangal isinden acımış güzelim bebek kalamarlar

Bu manzaraya o yemek yakışmadı...Yemeğin ardından moralimizi bozmadan, günü daha fazla kaçırmamak için Kokkari’nin içindeki yerlilerinin Küçük Lemonakia dedikleri plajına yürüdük. Yoldaki manzaralar birbirinden harika. Bu fotoğrafların hiçbirinde tek bir oynama, filtre vs. yok. Hepsi orijinal, gerçek mi gerçek 🙂20170724_111504

20170722_155513.jpg

20170722_160536İşte Küçük Lemonakia plajı. Arkada bir bistro-bar var. akşama kadar salata/tost/makarna tarzında hafif yemekler ve sıcak soğuk içecekler eşliğinde sakin sakin burada takılabilirsiniz. Screen Shot 2017-09-09 at 7.26.10 PMBiz ilk gün akşama kadar burada kaldık hiçbir yere kıpırdamadık, bira – deniz döngüsüne girmemek işten değil. 20170724_124101İkinci gün  gittiğimiz asıl Lemonakia Plajı gerçekten çok güzel bir plaj. Zaten Samos’un kuzeyindeki plajların tamamında turkuaz olmazsa olmaz. Lemonakia Kokkari merkezden yaklaşık 25 dakikada yürüyebileceğiniz bir mesafede. Arabayla 5 dakika sürer. 20170723_110109.jpgLemonakia’dan 500 metre ileride ise Tsamadou plajı var. Plajların her biri birbirleri ile turkuaz renklerini yarıştırıyorlar. Tsamadou Lemonaki’den daha büyük bir plaj ve yan yana dizilmiş birden fazla işletme var bu plajda. Biz çimlik alandaki işletmede oturuyoruz. Plajların hepsi taşlık, bu da dalgaya rağmen suyun her zaman berrak olmasını sağlıyor. Bütün bir günü burada geçirdik, ben hem okudum, hem bira keyfi yaptım, ısındıkça denize girip ferahladım.

20170723_113622.jpgBu tatilde Mirgün Cabas’ın kitabını okudum.  Kitap gazeteci dili ile son derece kolay okunabilir şekilde yazılmış. Plajda bile olsa çıtır çıtır aktı gitti. Unuttuklarımı hatırladım, bazı bilmediklerimi de öğrenmiş oldum. Yakın tarihteki önemli bir senenin iyi bir toparlaması olmuş. Merak edenlere tavsiye ederim. 20170723_120103Plajda bira patates kızartması, hamburger tarzında yiyecek içecek servisi yapılıyor. Daha mükellef bir yemek yemek isterseniz yukarıdaki tavernada da yemek yiyebilirsiniz.   Restorana da, plaja da merdivenle inip merdivenle çıkıyoruz.  Çıkarken söylenmek serbest 🙂20170723_165858.jpgPlajlar tek güzelliği değil tabi adanın. Samos hem çok dağlık hem de çok ormanlık bir ada demiştim sanırım daha önce. Bu dağlık adanın dağ köyleri de var tabi.  Biz iki köyün ismini çokça duyduk Manolates ve Vourliotes.  Biz sadece bir tanesine gidebildik: Manolates. Nefis bir orman yolunun içinden geçerek çıkıyorsunuz köye. Bir an Karadeniz’de miyim? Samos’ta mıyım? diye düşünüp, şaşırıyor insan  gerçekten. Bu arada yol çok dönemeçli bir yol. Epeyce dik bir açıyla döne döne gidiyorsunuz. O yüzden aman dikkat. 20170724_201706 (1).jpgTaş köy evleri, her yerden taşan çiçekler, bu kadar zengin bitki örtüsü olunca arılar da eksik olmuyor tabi. Biz tam akşam üstü gittik hem güneşli hem de mehtaplı halini görelim diye. Bir akşam yemeğimizi de burada yedik. 20170724_201144.jpg

20170724_200236_001

20170724_201825 (1)Bu bölgede pek çok seramik atölyesi de varmış. Bizim gittiğimiz saatlerde pek çoğu kapalıydı. 20170724_214107Burada akşam yemeğini herkesin çok önerdiği AAAda yemek istiyorduk aslında ama gittiğimizde burası hınca hınç doluydu. O yüzden yönümüzü Despina‘ya çevirdik, çok da mutlu bir yemek yedik. 20170724_21375620170724_203123

Gelelim Kokkari’nin diğer restoranlarına. Buranın en ünlü restoranı Meltemi. Biz Kokkari’deki ilk akşamımızda La Casa’da yediğimiz kötü yemeğin pasını ağzımızdan silmek için buraya gittik. Rezervasyonumuz yoktu. Kapıda 15 dakika beklersiniz diyerek elimize bir kadeh rakı tutuşturdular. Bu arada biz ayak üstü İzmir’den gelen bir başka Türk çiftle sohbete daldık, önce onları oturttular ve tam da uzolarımız bitmek üzereyken bizi masamıza aldılar. Kalamar ve ahtapot gibi masamızın kadrolu tabaklarının yanına fotoğrafını çekmeyi unuttuğumuz bir karides saganaki söyledik, sonra suyuna bana bana bir sepet ekmek yedik. Meltemi Samos’a giden herkesin kesinlikle en azından bir defa yemek yemesi gereken bir yer. Servis çok hızlı, yemekler lezzetli, sahilde oturuyorsunuz ve serin serin esen rüzgara karşı lıkır lıkır rakıları götürüveriyorsunuz.

20170722_212322

20170722_212830Barbanyanni nasıl Midilli’nin uzosu ise Samos’un uzosu da Frantzeskos. Ben çok severek içtim. Daha hafif, daha ferah bir içki rakıya göre ve diğer uzolara göre. Öyle ki çaktırmadan epeyce sarhoş edebilir sizi. 20170728_185455

Bir diğer akşam Zakore‘de yemek yedik. Burası aslında bir aile tarafından işletilen bir kasap. Balık restoranlarının yanında iyi bir seçenek, etleri de gayet lezzetli.

20170723_215914

Samos’un uzosundan daha ünlü olan muskat / misket şarapları arasında bizim favorimiz olan da burada. Adını okuyamıyorum ama adadaki tüm marketlerde fiyatı 5.5 ile 6.5 euro arasında değişen fiyatlara satıldığını söyleyebilirim. Fiyat/performans notu 100 üzerinden 100. Giderseniz kapın bir kaç şişe getirin mutlaka.

20170723_212852Kokkari’de tavsiye edebileceğim bir diğer mekan Cafe Del Mar.  Ortamı çok keyifli, tropik de bir havası var karşınızdaki turkuaz denizle birlikte. Biz buraya hem akşam birşeyler içmek için, hem de sabah kahvaltı için uğradık. Yumurtalı bir kahvaltı için ideal. Screen Shot 2017-09-09 at 11.08.59 PM3 gece kaldığımız Kokkari’den sonra istikametimizi Patmos’a çevirdik. Sabahın erken saatlerinde Pythagorion’dan kalkan feribota yetişmek üzere Kokkari’den ayrıldık. Aklımızda Kokkari’nin turkuaz rengi ve sevimli sokakları kaldı.

Bir sonraki yazıda Patmos’ta görüşmek üzere…

20170722_202713

Yunan Adalarında Tatil – Samos ve Patmos : Nasıl gidilir? Nerede kalınır?

Bayram dönüşü 4 çalışma gününü tamamladıktan sonra soğuk algınlığından muzdarip bir şekilde haftasonuna yelken açmış durumdayım. Yazılacak emailler, çözülecek sorunlar, ayarlanacak toplantılar, okunacaklar yapılacak işler listesinde birbiri ardına dizilirken ben hastalık yüzünden haftanın son iki gününü çok da verimli kullanamadım. Ama Pazartesi yine bir yolculuk var o yüzden kısa zamanda toparlanmam lazım.

İstanbul yine her zamanki temposuyla yeni bir sonbaharı karşılamış bile. Her yerde şehre döndük, nerede kalmıştık tadında yazılar, sonbahara övgüler var. Hava bu aralar gıcır gıcır çünkü yazın nefesimizi kesen neme veda etmiş görünüyoruz.

Geçen yazıda, olmadığım aylarda neler yaptığımı biraz özetlemeye çalışmış belli bir yerden sonrasını daha detaylı yazabilmek için özeti yaz başında kesmiştim.

İşte o kaldığım yer tam bizim deniz, kum, güneş tatilimize denk geliyor. Daha önce Midilli ve Rodos’u görmüş ve bu iki adadaki izlenimlerimden daha fazlasını keşfetmek için gereken ilhamı almıştım zaten.  Bu sene plan yaparken asıl hedef Girit’e gitmekti ancak artık Girit’e doğrudan uçuş olmaması, uçak biletlerinin bizim seyahat etmek istediğimiz tarihlerde alıp başını gitmiş olması bizi caydırınca daha yakın alternatifleri değerlendirmeye karar verdik.

Aklımıza ilk gelen Yunan Adası Samos oldu. İlk etapta 7 günlük bir tatilin tamamını bu adada geçirmeye niyetlensek de sonradan Patmos’u da planlarımıza dahil ettik. Ayrıca feribot saatleri nedeniyle bir gece önceden gidip Kuşadası’nda kalmamızın da faydalı olacağını düşündük.  O yüzden Cuma akşamı biraz da işten erken çıkıp saat 5 uçağı ile önce İzmir’e indik. Otele yerleşip bir akşam yemeği yedikten sonra ertesi sabah saat 9’daki feribot’a binmek üzere 8 gibi limana gittik. Tekne planlanan saatten 1 saat 20 dakika sonra kalktı! İndiğimizde beklediğimiz pasaport kuyruğu da cabası! Ama sonunda ulaştığımız şeye değdi.

Kabaca aşağıdaki programı izledik son derece de memnun kaldık. O yüzden size de gönül rahatlığıyla tavsiye edebilirim. Kaldığımız Otelleri de yine burada görebilirsiniz.

KUŞADASI 21-22 Temmuz 2017 – İlayda Avangarde Hotel

SAMOS / KOKKARI 22-25 Temmuz 2017 – Studio Loukia

PATMOS 25-27 Temmuz 2017 – Captain’s House

SAMOS / PYTHAGORION 27-29 Temmuz 2017 – Polyxeni Hotel 

Kuşadası’ndaki otelimiz yeni açılmış pırıl pırıl bir şehir oteli. Kahvaltı dahi edemedik vaktimiz olmadığı için ama oda, yataklar son derece rahattı. Kokkari ve Pythagorion’daki otellerin her ikisi de müthiş deniz manzaralı, temiz kompak pansiyon/otellerdi. Tek ve en büyük sıkıntıları banyoların ve özellikle de duş teknelerinin minyatür boyutuydu. Üstelik her ikisinde de duş perdesi olduğu için banyodan perdeye dokunmadan çıkma çabası gerçekten çok hareketli ve heyecanlı bir duş deneyimi sağlıyordu.  Patmos’taki otelde biraz daha geniş bir odada kaldık. Otel ana caddeye baktığı için deniz manzaralı değil, arkaya bakan daha büyük bir odayı tercih ettik, misler gibi de uyuduk. Burada banyo da dahil herşey olması gereken büyüklükteydi.

Kuşadası’ndan Samos’a giden feribotları iki farklı firma işletiyor:  Barel ve Meander Travel. Kuşadası’ndan kalkan feribotlar Vathi ya da Pythagorion’da duruyorlar. Biz Vathi’ye gidip, Pythagorion’dan döndüğümüz için Meander ile gidip Barel ile döndük. Bir de Ertürk var ki aslında feribot seferi işletmiyor ancak Meander ve Barel’in biletlerini satıyor. Bir yakınımız Ertürk’ten Samos bileti alıp, yanında kapı vizesi başvurusu da yapmıştı bu yaz yakın bir tarihte. Onların biletleri Pythagorion’a idi. Ertürk vize belgelerini Vathi’ye gönderip hem tatillerinin yanmasına, Adadan geri çevrilmelerine ve bir sürü de zarara girmelerine sebep olmuştu. Üstüne üstlük epeyce yalan dolan söyledikleri için yol açtıkları sinir bozukluğu da cabası. O yüzden biz biletleri doğrudan feribot şirketinin kendisinden aldık. Hiç bir sıkıntı ile de karşılaşmadık.

Kuşadası’ndan Samos’a giden tekneler oldukça ufak ve Ege’nin çırpıntılı, akıntılı deniz yollarında fındık kabuğu gibi sallanarak gidiyorlar. Özellikle Pythagorion’dan dönen teknede pek çok yolcu bu sallantı yüzünden epey sıkıntı çekti. Midesi bulanan, başı dönen, fenalık geçirenler oldu.

Samos’tan Patmos’a geçen tekneler ise hem çok konforlu hem de çok hızlı. Biz biletimizi ferryconnection.com‘dan aldık.  Sattıkları biletler Dodekanisos Seaways’a ait. Yine olsa yine onlarla gitmek isterim.  Gerçekten de çok konforlu sorunsuz bir seyahatti. Üstelik aynı feribotlar sadece Samos’a değil adalara uğraya uğraya Rodos’a kadar gidiyorlar. Bir sonraki sene island hop yani o ada senin bu ada benim gezmek istersek bu deniz yolu şirketini aklımda tutacağım. Bizim Kuşadasından geldiğimizin 3 katına yakın bir mesafeyi  yarısından daha az sürede alıyor bu tekneler. 

Patmos Samos’a kıyasla çok daha ufak bir ada. Limanı Skala’da, bizim otelimiz de buradaydı. Adada 20 tane taksi var. Duraktan çağırınca ekstradan 1-2 euro karşılığında gelip sizi bulunduğunuz yerden de alıyorlar. Kıyaslamak gerekirse Patmos  daha zengin bir ada görünümünde, iki adanın enerjisi, bitki örtüsü, plajları birbirinden çok farklı. Bu farklılık bana çok iyi geldi ve ikinisi de ayırd edemeden farklı sebeplerle çok sevdim.

Bir sonraki yazıda, her iki adada da nerelerde yüzdük, nerelerde denize girdik onu anlatacağım. Görüşmek üzere 🙂

Geri döndüm!

1 yıl 3 ay 19 gün! Koşturmacalı günlerle, toplantılarla Ankara-İstanbul seyahatleri, projeler, stres ve yorgunluğun arasını süsleyen seyahatlerle, yeni meraklar, kitaplar, filmler, diziler, sağlıkla ilgili sorunlar, çözümler, yeni kararlar, yeni alışkanlıklar, tutulan ve tutulamayan sözlerle dolu tam 477 gün…

Her Eylül bir milat. Yılbaşı ile birlikte yeni kararlar almaya çalıştığım bir sayfa başı benim için. Bu Eylül’de yeni bir sayfayı çevirirken yeniden yazmaya başlasam ne kadar iyi olur diye düşündüm. Yıllarca en sevdiğim aktivitelerden biri oldu blog yazmak ve okumak. Yazmayınca hayat elbette ki yaşanmışlığından birşey kaybetmiyor ama unutmamak, sonradan dönüp bakınca detayları hatırlayabilmek için önemli. O yüzden yazmadan geçen zaman bazen kaybolmuş hissine de kapılmıyor değilim. Aradaki zamanı nasıl kapatacağımı düşünürken bir özetle başlamaya karar verdim. Biraz ondan biraz bundan bir yazı olacak bu besbelli. Umarım bu özeti ileri de biraz daha açmaya vakit bulup, üşenmeden yeni yazılar eklerim.

Aradan geçen bu 15 aylık sürede Adam’la birlikte bol bol seyahat ettik.  Geçen yıl Eylül ayında seramik kursuna başladım, 29 Ekim 2016’da bu defa cidden sigarayı bıraktım. Çok koşturmacalı bir dönemi ardımda bıraktım ama daha fazlası önümde duruyor. Buna üzüleyim mi sevineyim mi pek karar veremiyorum. Bu zaman zarfında bizim evde en çok konuşulan konulardan biri yurtdışına taşınmalı mı taşınmamalı mı oldu. Henüz bir karara varabilmiş değiliz. Karar versek şu anda bir yere gidebilme durumumuz da yok ama karar vermek her işin başı tabi. Zira biz İstabul’a da böyle gelmiştik. 🙂 Bu yıl iş stresi ile başetmek için kendime pencereler açıp alanlar yaratmaya çalıştığım bir yıl oldu. Bol seyahat ve seramik en iyi arkadaşlarım oldu bu süreçte. Daha önceki yıllara kıyasla spor da hayatımda daha çok yer alabildi. Ama hala yeterli değil ve daha fazlasını yapmak eminim bana çok iyi gelecek. Gelelim buralardan uzak kaldığım 477 günün bol seyahatli özetine…

2016’nın 19 Mayısında  İzmir’e uçtuk. Burada hem arkadaşlarımızla buluştuk hem de çok uzun zamandır ziyaret etmek istediğimiz Efes Antik Şehrini gördük. Kumrucu Şevket, Reyhan Pastanesi, Meyhane Piero’da kendimize ziyafet çektik. Efes’te bir rehberle birlikte gezdik ve gerçekten çok şey öğrendik. Eğer imkanınız varsa Kuşadası ve Selçuk merkezli rehberlik hizmeti sunan firmalardan birinden mutlaka destek alın. Sokaklarda yürürken Efes’in görkemli günleri gözünüzde canlanıveriyor.

IMG_20160521_140601.jpgHaziran’da iş için İsrail’e gittim. Tel Aviv’in yanında, Kudüs’ü, Lut Gölünü, çölleri görme şansım da oldu.

Tel Aviv tam bir Akdeniz şehri iken, Kudüs çok efsunlu, kendine has çok güçlü karakteri olan bir şehir hissi yarattı. Kudüs’ün enerjisini sanırım Roma ile kıyaslayabilirim şimdiye kadar gördüklerim arasında.

IMG_20160607_151926Tel Aviv

IMG_20160610_073310.jpgKubbet-üs-Sahra, Kudüs

PANO_20160609_122540.jpgYeniden Diriliş Kilisesi, Kudüs

Israil ve Ürdün’ü ayıran Şeria nehrinin Türkiye kıyısından Ürdün’e baktım. İsa Peygamberin vaftiz edildiğine inanılan bu yerde her iki ülkeden ziyaretçiler ayaklarını kendilerine ayrılan işaretlenmiş bölümlerde suya sokarak şifa buluyorlar. Uzansalar birbirleri ile el sıkışacak mesafedeler. Sınır dedikleri şeyin ne kadar yapay olduğunu gözünüzle görmeniz için birebir bir tecrübe.

Temmuz’da tatil için Kaş’a tatile gittik. Çoğu vaktimizi dalgıç teknelerinde geçirdik. Dalmak için değil, yüzmek için 🙂IMG_20160619_172404.jpgKaş’ın ardından biraz da Ayvalık’ta yazlıkta vakit geçirdikten sonra yine İstanbul’un yolunu tuttuk. IMG_20160704_162555.jpgAğustos’ta bu defa ilk Karadeniz seyahatimizi yaptık ve yeşille büyülendik. Havuza dönen Uzun Göl’ün haline üzüldük, 2000 metrenin üzerindeki yaylalara aşık olduk. Dağların ve yeşilin en az mavi kadar büyüleyici olduğuna karar verdik. IMG_20160829_113129.jpgEkim’de  Denizli’nin yolunu tuttuk, hem yıllardır görmediğimiz arkadaşlarımızı gördük hem de Pamukkale, Hierapolis, Afrodisias ve Laodikya’yı gezdik.IMG_20161015_120554.jpgIMG_20161016_141722.jpgYılbaşına Lizbon’da girdik… Seramik kaplı binalar, bol bol deniz ürünü, ılık bir iklim, nefis bir Akdeniz ülkesi.  Bol bol pasteis de belem yedik.IMG-20161229-WA0012.jpgŞubat’ta Kars’a gittik, bu defa beyazla büyülendik… Donmuş Çıldır gölünün üstünde yürüdük! Kaz yedik, yöresel diğer yemekleri tattık. Ani Antik Şehrini gördük. Bakmalara doyamadık.IMG_20170210_150347.jpgIMG-20170211-WA0005.jpg

IMG_20170212_113423.jpgSonraki durağımız İtalya oldu, Roma, Sorrento, Positano, Amalfi, Pompei… Hem Roma anılarımızı tazeledik hem de yeni yerler de görmüş olduk. Söylemeye gerek yok sanırım ama çok güzel makarnalar, pizzalar yedik. Yediğimiz yetmedi paket paket makarna ile yurda döndük. IMG_20170325_180604IMG_20170328_154904.jpgNisan’da Kapadokya’da hayatımda ilk kez bir sıcak hava balonuna bindim.  İş için Kayseri’ye gittiğimiz bir seyahatin bonusu oldu 🙂IMG-20170428-WA0002.jpgBu yılki 19 Mayıs Bayramını Budapeşte’de kutladık… Budapeşte’ye benim ikinci Adam’ın ilk gidişiydi. 4 gün şehrin adım atılmadık yerini bırakmadık. Çok keyif aldık. Gulaş çorbasını bulduğumuz yerde kaçırmadık, nehir turu yaptık. Köprülerinden geçtik, tepelerine tırmandık. 20170519_120925 (1).jpgİlk kez Michelin yıldızlı bir restoranda yemek yedik… Az daha parmaklarımızı da yiyip bitiriyorduk! Tabakların hem görüntüsüne hem de lezzetlerin birleşimine bayıldık. IMG_20170521_204818.jpgMayıs sonunda ufak bir ameliyat geçirdim! Hayatımın ilk ameliyatı idi. Sorunsuz bir şekilde geçti ve bitti. Ama 40’lı yaşlarla birlikte sağlığın daha da önem kazanmaya başladığını bir kez daha gördüm.

Şeker Bayramında Ljubljana ve Zagreb’e gittik! Ljubljana’yı çok sevdik ama Bled gölüne aşık olduk! Zagrep çok anlamlı gelmedi bize ama Plitvice göllerine de bayıldık. IMG_20170623_111241.jpgIMG_20170623_161906.jpgIMG_20170625_155030.jpg20170626_153848.jpgBundan sonrasını özet geçmeden daha uzun uzun yazacağım… Belki bu seyahatlerden aklımda kalan detayları toparlamaya çalışırım. Hepsinde inanılmaz hoşlukta anlar ve detaylar gizli!

Herkese iyi haftalar 🙂

 

Kim gerçekten hayvanseverdir?

Yaklaşık 2 hafta önce erken bir Cumartesi sabahı site içerisinde miyavlayarak bana koşan bir kedi gördüm. Tam eğilmiş severken apartman görevlilerinden biri bana yaklaşarak aynı kedinin garajda doğurduğunu, iki de yaşayan yavrusu olduğunu söyledi. Sonra da aç sanırım, maması bitti dedi. Gidip yavruları gördüm.  Eve elimdekileri bıraktım ve soluğu evin çok yakınındaki petshopta aldım. Durumu anlattım bana bir haftalık mama verin dedim. Sonra geri dönüp emanetleri site görevlisine teslim ettim. İki haftadır bizim sitenin bahçesinin bir köşesinde iki yavru ve anneleri mutlu mesut yaşayıp, büyümekle meşguldüler. Biliyorum ki bir süre sonra çekip gidecekler.

Ben her gün yanlarına uğrayıp iki dakikallığına da olsa dünyanın bütün derdini unuturken, site sakinlerinin bir kısmı kedileri besleyip sevmeye çalışıyor ama başka bir kısmı da bu anne kedi ve yavrulardan feci halde muzdarip oluyormuş. Bizim daha bir yaşında bile olmayan anne kedi meğer sitenin köpeklerini dövüyormuş!

Site yönetimine hasbelkader girmiş bir hanımın ( burada içimden çok başka şeyler söylemek geçiyor!!!!) minik köpeği bu anne kedinin saldırısına uğramış! Hatta öyle ki anne kedi o saldırı esnasında güvenlik görevlisini de çok ciddi yaralanmış! Sanırsın site bahçesinde kaplan besliyoruz.

Bugün kedilere mama almış apartan görevlilerine teslim etmeye gelmişken, 2 aylık kedi yavrularının ve annelerinin site yönetiminde olan zat-ı muhterem hanım marifeti ile siteden atılmak üzere olduğunu öğrendim. Cins köpeği ile arzı endam eden hanım! beni yavru kedilerin üzerine kaynar su dökmek veya zehirlemekle tehdit etti. Ben camdan aşağı baktığımda kedi görmek istemiyorum diye de ekledi.

Köpeğini çok doğal şekilde  (hiç yadırgamıyorum, eleştirmek için yazmadım) kendi evladı sayan hanım, sokak kedileri ölüyor ne var, burası kedi beslenecek değil çok istiyorsanız eve alın dedi.  Bu arada kendisi su götürmez bir hayvansever! İkiyüzlüsünüz dedim.  Bir hayvansever tüm hayvanları sever sadece evde beslediğini değil dedim.  Olabilir dedi.

Meğer ihtiyacımız olmayan bir cana kıymet vermek ne zormuş. Hayvanseverler ve kendi hayvanını sevenler ya da aslında kendisinden başka kimseyi sevmeyenler diye ayrım yapmak da çok mümkünmüş.  Bu hanım teyze hakkında türlü analizlere ve bir takım zümreleri de töhmet altında bırakacak değerlendirmelere girmek çok mümkün. Zira kendisi tam bir stereotip. Fabrikasının nerede olduğunu merak ettiğim cinsten. Benim türüm kıymetli, gerisi ne ki diyen cinsten!

Tüm bu konuşmalar esnasında tansiyonumun nerelere çıktığını bilmiyorum ancak ense köküme uzun süre geçmeyen bir ağrı saplandığını ve bunun benim hiç bilmediğim bir ağrı olduğunu biliyorum.

Şu anda akıl sağlığı yerinde olmayan bir site sakininin tehdidi altındaki kediler -5’te bir depodalar. Orada ne kadar kalabilirler bilmiyorum. Çok seyahat ettiğimiz için 3 tane kediyi eve almak olası değil.  Sağı solu aradım özellikle yaz zamanı hayvan sahiplenenlerin sayısının %50 düştüğünden bahsettiler. Bazıları götürüp, Maçka Parkı veya Şairler Parkına bırakmamı söylediler.

Ben ise şu anda oturmuş, minik yavrulara nasıl bir çare bulabileceğimizi  düşünüp, halen sinirden kendimi yemekle meşgulüm!

 

 

Yeni Filmler, Diziler, Tarifler ve diğerleri

Mart’ın gelişiyle birlikte işler hem hızlanmaya başladı, hem de bana 6 haftadır arkadaşlık eden moon walker botundan kurtuldum. Dün ilk defa normal bir ayakkabı ile yürümeye başladığımda adım atmanın ne kadar heyecan verici bir şey olduğunu sanırım ilk defa bilinçli olarak hissettim. Merdiven gördüğümde nasıl ineceğim diye düşünüp panikledim.  Yine tek tek indim ama önümüzdeki günlerde daha cesaretli adımlar atacağımı umuyorum. Haftaya doktor randevum var. Bu randevuda yola fizik tedavi ile devam edip edemeyeceğim belli olacak. Başka bir ihtimali aklıma bile getirmek istemiyorum. Bu arada benim gibi uzun zamandır Camper’a düşmeyenlerdenseniz bir ara uğrayın derim. Hem ayak sağlığına dikkat ettikleri kadar artık estetiğe de önem veriyor gibi görünüyorlar.

İş durumu deseniz çok değişen bir şey yok. Tempo baharla birlikte artmaya devam ediyor. Okunacak tonlarca doküman, proje taslakları, toplantılar, emailler bütün günümü meşgul etmeye devam ediyor. Aradaki 3 günlük Londra seyahatinde toplantılardan çok keyif alamasamda bir akşam yemeği ve gittiğimiz bir müzikal bu seyahati anlamlı kıldı. O zaman bu arada neler keşfettim neleri çok sevdim anlatmaya başlayalım.

Londra keşifleri:

Londra’ya en son 2014’te gitmiştim. Bu seyahatte pek çok güzel restoranı denediğimiz halde tadı damağımda kalan Barrafina’ya gitmeyi bu seyahatten önce zaten kafaya koymuştum. Her daim kapısında sıra olduğu için bu defa akşam servisinin açıldığı anda kapısında olmayı planladık. Bir kısmı daha önce denediğim lezzetler olmak üzere, yine deneyebildiğimiz kadar farklı tadı denemeye çalıştık. Yolunuz Londra’ya düşerse bir yemeğinizi burada yemeye çalışın.

Desktop7Böyle güzel bir yemeğin ardından adet olduğu üzere  daha önce görmediğimiz bir müzikali izlemek üzere tiyatroya doğru yola çıktık. Bu arada Londra’da bu defa neredeyse her yere giderken Uber kullandık ve son derece memnun kaldık. Taksiden daha ucuz olmasının yanı sıra arabalar da taksilerden çok daha konforlu ve rahat. O kadar ki döndükten sonra Istanbul’da da Uber’i daha çok kullanır oldum. Şimdiye kadar hiç bir negatif durumla da karşılaşmadım.

Gelelim müzikale… Şimdiye kadar pek çok müzikal izledim ama sanırım Kinky Boots, We Will Rock You’dan sonra bayılarak, çok eğlenerek izlediğim  ikinci müzikal oldu. Performanslar, dekor, oyuncuların enerjisi herşeyi ile gönlüme taht kurdu. O yüzden Londra’ya yolunuz düştüğünde Kinky Boots’u izlemeden gelmeyin derim. Harika bir akşam geçireceğinize eminim. Aşağıda tanıtım videosu epeyce ipucu verebilir.

Diziler:

Bu ara bizim evde bir dizi furyası var. Netflix’de Türkiye’ye geldiğinden bu yana bu neymiş bakalım diye oturduğum dizileri mevcut sezonlarını bitirmeden bırakmıyorum. İki tane çok eğlenceli dizi tavsiyem olacak.

İlki Mozart in the Jungle. New York Senfoni Orkestrasının şefi Thomas emekli olurken yerine  farklı tarzda, yakışıklı, uzun saçlı, Latin Amerikalı yeni şef Rodrigo gelir ve olaylar gelişir. Hem eğlenceli bir dizi izleyeyim hem de klasik müziğe doyayım diyorsanız bu dizi sizin diziniz. Her bölüm 25 dakika. Su gibi akıyor, tabiri caizse çekirdek gibi çıtır çıtır gidiyor.

İkinci dizi UnBreakable Kimmy Schmidt. Bu da bir komedi dizisi. Moral motivasyon arayanlar için birebir. Bir papaz tarafından kandırılarak toplam 15 yıl yer altın da bir sığınakta hapsedilen dört kadın sonunda polis tarafından bulunur ve kurtarılırlar. Kurtulan kadınlardan biri olan Kimmy yaşadıkları kasabada kalmak istemez ve New York’ta kendine bir hayat kurmaya karar verir, sonrasında yine olaylar gelişir. Bu dizi de 25 dakika, çıtır çıtır, ne olduğunu anlamadan başlıyor ve bitiyor.

Filmler:

Bu ara izlediğimiz filmlerden ilki Pride. Film İngiltere’de Thatcher döneminde geçiyor ve gerçek bir hikayeden esinlenerek senoryalaştırılmış. Thatcher maden ocaklarını kapatmaya karar verince greve başlayan madencilerin yardımına koşan Gay ve Lezbiyenlerin hikayesi.  Maalesef o dönemde Thatcher madencilerin grevini kırmayı başarmış ama o dönemde olağan koşullarda bir araya gelmesi zor olan iki grubun birbirine verdiği destek gerçekten çok umut dolu.

İkincisi Snowpiercer. Tamamen ütopik ama çok güzel göndermeleri olan bir film. Dünya küresel ısınmanın ardından yeni bir buzul çağına giriyor ve dünyada hayatta kalan insanlar bir trene yerleşiyorlar. İnsanların hayatta kalabilmesi trenin hiç durmadan yoluna devam etmesine bağlı. Seyahat eden yolcular ise sınıflara göre ayrılmış vaziyette. En öndekiler ve arkadakiler! Daha fazla detay vermek istemiyorum. Gelir dağılımı, adalet, güç  dengeleri üzerine güzel bir film.

Lezzetler:

İki tarifim var bu hafta size… Kış yavaş yavaş bitip de bahar gelirken kış sebzeleri ile yapılabilecek tarifler ama not etmekte fayda var.

Karnabahar Pizza: 

Karnabahar hep kıymalı yemeği ya da kızartması ile bildiğim bir yemekti şimdiye kadar. Bu aralar Pinterest’te düşük karbonhidratlı tarifler ararken karşıma çıkan en leziz görüntülü şey karnabahar pizzası olunca denemek farz oldu. Tek bir tarifi uygulamak yerine pek çok farklı tarifi okuyup bana en makul gelen tarifi uyguladım. Sonuç aşağıda.

Karnabaharları yıkadıktan sonra ufak parcalara bölüp mutfak robotunda minik taneler haline getirdim. Sonra üzerine bir çay bardağı su ilave edip yaklaşık 10-15 dakika kavurdum ve soğumaya bıraktım. Soğuduktan sonra temiz bir mutfak bezinin icinde karnabaharları sıkarak suyunu çıkardım. Sonra bir karıştırma kabında karnabahar, rendelenmiş İzmir tulum peyniri ve bir yumurtayı karıştırdım. Yağlı kağıt serdiğim bir tepside elimle şekil vererek yuvarlak bir pizza tabanı yaptım. Yanmaması için kenarlarını daha kalın bıraktım. Bu pizza tabanını 200 derecede 20 dakika pişirdim. Biraz yanık oldu o yüzden bir dahaki sefere 180 derecede pişireceğim.  Fırından çıkan pizza tabanına  evde yapılmış domates sosu, sarımsak ve kekikle hazırladığım sosu sürdüm. Üzerine rende peynir, sucuk, biber ve mantar koydum. Peynirler eriyene kadar 180 derecede pişirdim. Sonuç aşağıdaki görüntü.

IMG_20160220_192426

Kereviz Püresi:

Et yemeklerinin yanında en sevdiğim şeylerden biri patates püresi ama karbonhidrattan kaçındığınız bir dönemde bol nişastalı patates mutfağa sokulmayan bir sebze haline dönüşüyor. Akşam yemeğinde ızgara somon balığı yapmaya karar verince dedim ki kereviz püresini denemenin tam zamanı.

Kerevizleri soyup, dilimledim. Sonra bunları üzerine et suyu ilavesi ile haşladım ve içindeki fazla suyu süzdüm. Sonrasında  blender yardımıyla püre haline getirdim. Tereyağı koyduğum bir tencereye önce kerevizleri aktardım, sonra üzerine süt ilave ederek koyulaştırdım,  ardından kaşar peynirini de ekledim. Tuz koymadım ama karabiber attım. Atını kapattıktan sonra da içine ince ince doğranmış yeşil soğanları ilave edip bir güzel karıştırdım. Patatesi aratmayan ama et yemeklerinin yanında gözünüzün ve damağınızın aradığı güzel bir yan lezzet oldu, çok sevdim.

IMG_20160228_204133

Benden şimdilik haberler böyle. Arayı çok uzatmadan yine yeni keşiflerle burada olmak dileğiyle. Herkese iyi haftalar…

Don’t take it for granted- Atlas ve diğer şeyler…

Hayatta sahip olduğumuz herşeyi çok normal ve zaten sahip olmamız gereken şeylermiş gibi algılamak en büyük hatamız oluyor bazen. Mesela, seyahat etmek benim için hem iş hem de zevk için son derece elzem. Öyleki her iki türlüsü de çoğu zaman yaşadığımı daha çok hissetmemi sağlıyor. Hızlı hareket etmek, kriz anında hızlı karar verebilmek, önemli gelişmelerden dolayı strateji değişikliğine gitmek, sonrasında yeni alınan kararları aynı kararlılıkla uygulayabilmek ve her zaman daha hızlı davranabilmek çok uzun zamandır hayatımın bir diğer parçası. Bazen büyük projeleri bitirdiğimizde ya da bir süre herşey süt liman gittiğinde bana kaşıntılar bastığı bile oluyor. Sıkılıyorum, damarlarımdaki adrenalin miktarı azaldığında sanki zamanı boşa harcıyormuşum hissine kapılıyorum. Oysaki herşey elimizde değil. Bazen hayat sen durmayı bilmediğinde, frene basmanı sağlıyor.

Agrr1sPN_DJ11D3JSD32bFsfLqms5ZGyqsIk3040V7kX

Yaklaşık Ekim ayından bu yana ayağımda zaman zaman hafifleyip, zaman zaman ağrıyı dinlemediğim günler yine çok büyük yoğunluk içerisinde hareket etmem gereken günlere denk gelmişti.  Vücut aslında ilk önce nazikçe uyarıyor bizi. Eğer dinlemezsek de daha sert önlemlere başvurup, daha çok ses çıkarmaya başlıyor. Velhasılı kelam, en baştan kendisini dinlemediğim, arkasından da 40 gün kadar cidden ne kendisine ne de hastasına saygısı olmayan bir doktor tarafından oyalandığım için, son 1 aydır nerede ise evden hiç çıkmadan, ayağımda rom walker denilen bir botla yaşıyorum. Meğer Posterior Tibial Tendonum yırtıkmış ama benim haberim yokmuş. Posterior Tibial Tendon söylemesi çok uzun sürdüğünden ve bir türlü adını aklımda tutamadığımdan ben kendisine “Atlas” ismini taktım. Zira şu anda bana dünyayı gezdirmesi gereken sevgili tendonum yorulmuş, yıpranmış ve dinlenmek istiyor. Henüz ne zaman ve nasıl iyileşeceği belli değil. Sonunda ameliyat olma ihtimalim var ve bu yaklaşık 2.5 ay daha ev istirahati demek.  Oysa ne çok planlarım vardı: daha çok seyahat etmek , bir doğa yürüyüşü klübüne üye olmak, seramik kursuna başlamak, İstanbul içerisinde hiç görmediğimiz gitmediğimiz semtleri keşfe çıkmak, bir stüdyoya gidip bağıra çağıra şarkı söyleyip, kaydetmek… Evet evdeki hesap her zaman çarşıya uymuyor. Yine de bence bu tip işlerde en önemlisi pozitif kalabilmek ve en kötü senaryoya hazır olurken en iyi senaryoyu oynamak.

3a14c247-dd25-4d51-8017-c6bf4c93f3c9

Sosyal hayatımın askıya alındığı bu dönemde, evden çalışmak müthiş bir iş konsantrasyon sağlarken, aynı sandalyede 10 saate yakın kalkmadan oturduğumu ve yemek yemeyi bile unuttuğumu görünce düşünmeye başladım ne yapıyorum acaba ben ruhumu ve bedenenimi dinlemek için diye. Farkettim ki nerede ise hiçbir şey…  Evet konserler, tiyatrolar, partiler gırla gidiyor uzunca bir süredir hayatımızda ama durup da kendimi dinlediğim anlar gerçekten çok az… Bedeni dinlemek daha kolayken, hisleri dinlemek, geçiştirmeden anlamaya çalışmak gerçekten de çok zor, en azından benim için.

Ben yine kolay olandan başladım, aslında belki de acil olarak dinlemem gerekenden. Atlas bana bir uyarı veriyor. Diyor ki beslenme düzenini değiştirmelisin. Fazla kilolarından kurtulmalısın. Ne yapmam gerek diye düşünürken, daha önce iki kez diyetisyene gitmiş ancak çabucak kendilerinden sıkılarak yarı yolda vazgeçmiştim zaten. Bu defa  kendimi kontrol edemem mi diye sordum kendime. En azından deneyip görecektim. Peki ne yapacaktım. Hayatımdan şeker ve unu çıkararak mı başlamalıydım acaba? Yıllardır kahveyi şekersiz içen biriydim ama bir türlü çaya attığım tek şekerden vazgeçemiyordum. Önce çaya attığım şekeri, coca colayı, bilimum pasta, kek, abur cuburu, ekmeğin her türlüsünü, pilavı, makarnayı. Onu da ömür boyu bırakacağımı sanmıyorum. Hayatımda bu aralar bol sebze, bol protein, ceviz, badem , fındık var. Kendilerini bayılarak tüketiyorum ve gerçekten kendimi daha dinç hissediyorum.

64148989-e1c2-4ffe-9d83-8256fdbea016

16573f71-bf4f-4829-acba-3f5c4e35a63c (1)

bd5c1257-3b20-4a12-8454-21f0420ccb28 (1)

5ec5da6c-0bdc-4479-a42b-1fee4935f5c4 (1)

b2c4d193-eb30-49d2-b9db-f683c3b29f12Bu arada Pinteresti yeni tarifler bulmak için kullanmaya başladım. İlk kez karnabahar pilavı yaptım, hem de safranlı. Nefis oldu. Evde kıymalı kapuska, ıspanak, karnabahar gibi yemekler sıklıkla yenir oldu.  Bunları yaparken şaraplı sofralardan vazgeçmedik. Üstelik bu kadar hareketsizliğe rağmen ve hala düzenli olarak su içmeyi öğrenemediğim halde bir ayda 4 kilo verdim. Yağdan mı kastan mı bilebilecek durumda değilim. Diyetisyene de gitmiyorum ve sanırım gitmeyeceğim de. Yine de kendime bir söz verdiğim ve bunu tutabildiğimi gördüğüm için mutluyum.

50954e5b-bfe5-4936-b485-5970b5777264

Evde geçirdiğim bu zaman iş açısından da çok yoğun bir dönemdi. genel olarak masa başında oturarak yapılacak işlerin çokluğu da bir nevi şansım oldu ancak pestilim de çıktı. Dışarı çıkamayınca Adam’ın getirdiği bir bardak Starbucks kahvesi günümü şenlendirir oldu.

AphyW4kQVEw0WY75LtpdTokSR5mxkbjBDamgaauUabG5

O yüzden oh evdesin ne kitaplar okuyup ne filmler izlemişsindir diye düşünenleri hayal kırıklığına uğratma şansım yüksek ama yine de bir iki önerim var.

Spotlight çok güzel bir gazetecilik hikayesi, bu mesleğin nasıl yapılması gerektiği konsunda tam bir örnek.

Am8rI5YcPR-MMQE3VbVhgYnEC-Nv6yqS7AJ43C9ZbHre

Tecrübe her zaman altın kadar değerlidir. Cidden çok tatlı bir film The Intern. Hatta tam Pazar gününe layık. Bugün akşama izleyecek bir şey arıyorsanız kaçırmayın.

Alcvgwu0dUSkGoqr9MdUo5HpbExCt-koJINVszOxS0mB

Joy bir girişimcilik hikayesi… Başarı kolay gelmiyor, öncesinde defalarca umut kırıklığını ve yeniden deneyebilme enerjisini bir  arada barındırıyor.

AlXa2GSfxgNB9A6K94cuounRf6gMXQxgg4BtI0fvjoSV

Inside out duygular üzerine nefis bir animasyon filmi… Hatta ikincisi de yolda imiş! Mutlaka ama mutlaka izlenmeli…

INSIDE-OUT-18

Wild Tales izlediğim en enteresan filmlerden biri… Kızgınlık, nefret, intikam… Çok farklı şekillerde… Şaşırtıcı ve insanın doğası üzerine düşündürücü…

AogavrbPMzF0_qmBEr9ATbtE-En-rkgz3933C0T3piet

Ve gelelim son zamanlarda izlediğim en etkileyici filme. White God. Çok sarsıcı. Moralinizin iyi olduğu bir vakitte izlemenizi tavsiye ederim. Ben filmin sonunda dağıldım gittim. Yine de çok güzel ve ısrarla söylüyorum gerçekten çok çarpıcı.

AkHv445ezYY3ycSjCZnpUz4OmMHcKIoNN4znhb7GkFgu

Şimdilik benden havadisler böyle… Yarın bir toplantı için Londra’ya gidiyorum. Bir aydır ilk kez uçağa binmek büyük değişiklik olacak. İstanbul taksicilerinden sonra Londra taksicileri ile haşır neşir olacağım gibi görünüyor. Şimdi bir valiz yapma zamanı- Herkese iyi haftalar…

Tokyo’dan kısa kısa notlar..

Geçen hafta Cuma akşamı koşturarak eve geldiğimde hazırlanacak bir valiz beni bekliyordu. Tokyo uçak biletim, pasaportum, bir miktar dolar ve kredi kartlarım hazırdı. Ancak,  aylardır gideceğimi bilmeme rağmen ne Japonya ne de Tokyo hakkında doğru dürüst bir şey bilmiyordum.  Hissettiğim çaresizlik ise inanılmazdı. Sen kalk dünyanın öbür ucuna git ve gittiğin şehir hakkında üstünkörü bilgiye sahip ol. Eve bilgisayarımı ve çantadaki diğer ağırlıkları atıp yeniden çıktım, doğru Valikonağı Caddesindeki Pandora Kitabevinin yolunu tuttum.  Bir Tokyo bir de Japonya Rehberi aldıktan sonra artık gitmeye biraz daha hazırdım sanki. Gece saat iki civarında uçak kalktıktan sonra ben yemek servisini bile beklemeden uyuyuverdim. O kadar iyi uyumuşum ki, gözümü açtığımda Çin hava sahasından çıkmak üzereydik. Yerel saate göre akşam olmuştu ama benim vücut saatim hala sabahta takılıp kalmıştı. Uçağın içi yemek kokularıyla dolup taşarken benim ihtiyacım olan tek şey iyi bir kahve biraz ekmek biraz tereyağı, tuz ve karabiberdi.JaponyaGitmeden evvel kontrol ettiğim iki şey oldu. Biri hava durumu diğeri de elektrik prizlerinin durumuydu. Japonya’da Amerikan prizleri kullanılıyor o yüzden giderken yanınıza priz adaptörünüzü almayı unutmayın. Hava ise şansıma şahane görünüyordu. Öyle ki bir hafta boyunca uzun kollu ince penyeler ve bildiğiniz normal tişörtler dışında bir şey giymedim. Söylediklerine göre Japonyaya gitmek için en iyi mevsim sakuraların açtığı ilkbahar ve yaprakların kızarmaya başladığı sonbahar. Yaz aylarının aşırı derecede nemli geçtiği söyleniyor.

Türk Hava Yolları Tokyo’da Narita Havalimanına iniyor. Narita’dan Tokyo trafiğe göre 60 ila 90 dakika sürüyor. En mantıklısı ya trenle Tokyo Station’a gelip oradan metro ile otelinize geçmek ya da Airport Limousine adındaki otobüsün uğradığı otellerden birinde kalıyorsanız direkt Airport Limousine’e binmek. Aman diyeyim taksiye binmeye kalkmayın. 200 ila 300 dolar civarında bir para ödeyebilirsiniz. Havalimanından çıkmadan önce yapmanız gereken işlerden biri Japon Yen’i edinmek. Zira ben Tokyo’da geçirdiğim bir hafta boyunca hiç bir yerde döviz bürosuna denk gelemedim ama kredi kartı taksiler de dahil pek çok yerde geçiyor.

Şehrin nüfusu 13 milyonun üzerinde nüfus yoğunluğu İstanbul’dan fazla. Özellikle sabah mesai başlangıcı ve akşam mesai başlangıcında Tokyo trenlerinin balık istifi dolu olduğundan bahsediliyor. Bunun dışında tertemiz bir şehir, sokaklarda çöp yok, musluktan akan su içilebiliyor, havası mis gibi. Bence tek sıkıntı  Japonca bilmemek. Onun dışında cidden gül gibi memleket.

Türkiye’den ayrılmadan önce bir tanıdık bulup günlük rehber bulup bulamayacağımı sormuştum. Tokyo’da en çok neyi görmek istediğimi sorduklarında sıralamayı tarih, yemek, alışveriş olarak yaptım.  Bunun üzerine rehberli bir tur yerine  Hatobus‘ın turlarından Dinamik Tokyo Turu önerdiler. Eğer Tokyo cahili iseniz, Japoncanız yoksa ya da  güvenmiyorsanız bence çok mantıklı bir seçenek. Benim dışımda tura katılan turistlerin büyük çoğunluğu Amerikalı, bir kısmı da Avusturalyalı idi, iki Fransız ve iki Tayvanlı  ile tanıştığımı da söyleyeyim.

Tokyo Tower:

İlk durağımız Tokyo Tower. Eiffel Kulesinin bir kopyası gibi görünen Tokyo Tower şehrin panoramik manzarasını görmek için en iyi yerlerden biri. Benim çok ilgimi çekmedi ama mutlaka meraklıları vardır. Kulenin boyu 333 metre, yani Eiffel’den 13 metre daha uzunmuş. Depreme karşı dayanıklı hafif bir malzemeden yapılmış. Açıldığı 1958 yılında Radyo ve Televizyon yayını için kullanılıyormuş. Şimdi yeni bir kuleleri var. İsmi SkyTree tahmin edebileceğini üzere daha da yüksek. Tokyo Tower

IMG_20151018_093651Çay seramonisi

Tokyo Tower’dan sonra bir çay seramonisi izlemeye gittik. Çay seramonisi Japon kültürünün en önemli parçalarından biri.  Uzun yıllar süren eğitimlerden sonra bir çay üstadı (tea master) olabiliyormuşsunuz. Bu seramonide kullanılan yeşil çay toz halinde. Hazırlaması nerede ise yarım saati buluyor. Bu törenler yemyeşil parkların içerisindeki çay evlerinde yapılıyor. Eve girerken ayakkabılarınızı çıkartıyorsunuz. Yerde dizlerinizin üzerine oturarak Çay Üstadının çayınızı hazırlamasını bekliyorsunuz. Kökenleri yaklaşık 400 yıl önceye dayanan bu seramoni zen budizminden büyük ölçüde etkilenmiş.  Törende hem çay üstadının hem de misafirlerin uyması gereken kurallar var.  Çayın hazırlanışı, kullanılan aletlerin bir bezle silinişi, elinize aldığınız çay bardağını tutuş şekliniz, nasıl içeceğiniz, boş bardağınızı çay üstadına nasıl geri vereceğiniz kurallara bağlanmış halde. Yarım saatlik bir seramonide çay ve zen budizmini kavramak epeyce zor olduğundan burada  benim en çok ilgimi çeken şey çayın tadı oldu. Burada sundukları yeşil çay Bizim Türkiye’de içtiklerimizle kıyaslandığında gerçekten çok farklı, çok daha yoğun, çok daha yeşil. Bizim içtiklerimiz Japonların yeşil çayının yanında bulaşık suyundan hallice bir şey. Ben tadını sevdim, gerçekten de arındırıcı bir etkisi olduğunu daha yudumlarken hissedebiliyorsunuz.Yeşil Çay

Shabu- Shabu

Tokyo Tower ve çay seremonisinden sonra öğle yemeğine geçtik.  Menüde yöresel bir tat olacağı yazıyordu ancak ne olduğunu bilmiyorduk. Restorana geldiğimizde soframızın kurulu olduğunu gördük.  Üzerinde minik bir kızartma tavası olan ufak bir tüp bento dedikleri iki ayrı kutu yemekle birlikte bizi bekliyordu. Üstte gördüğünüz kutunun içindekiler pişmiş deniz ürünlerinden oluşuyor. Japonların kızartmalarda kullanıdıkları ve et ya da sebzeyi batırdıkları sos/kaplama malzemesi genelde tatlımsı bir tada sahip. Bu benim çok da hoşuma giden bir şey değil. Yine de yenmeyecek gibi de değil.

IMG_20151018_114907

Üstteki kutuyu kaldırıp alttakine baktığımda içinde sebze ve incecik dilimlenmiş biftek olduğunu görüyorum.

IMG_20151018_114848

Şimdi kendi yemeğimizi kendimiz pişireceğiz… İşte pişirme talimatları..

shabu shabu

Altı harlı ateşte yanan minik tavanın içerisine önce etleri atıp, pembelikleri geçinceye kadar pişiriyoruz. Bu arada tavanın içindeki yağ değil, bir çeşit sebze suyu sanırım. Etleri aldıktan sonra bento kutusunun içindeki sebzeleri de aynı şekilde tavada pişiriyoruz. yemeğimizi gelen bir kase pilav takviyesi ile yiyoruz. Epeyce gösterişli bir yemek sunumu değil mi? alevler, dumanlar, kabarcıklar 🙂

SHABU SHABU

shabu shabu

Yemekten sonraki durağımız İmparatorluk Sarayı…

İmparatorluk Sarayı ve Nijubashi Köprüsü 

Tokyo Kraliyet Sarayı şu anda İmparator ve İmparatoriçenin ikamet ettiği mekan o yüzden ziyarete açık değil. Sarayı büyük bir bahçe çevreliyor ve bu bahçenin bir bölümü de geziliyor.  Sarayın tam önündeki Nijubashi Köprüsü ise turistler için tam bir çekim noktası.  Rehber sarayı anlatırken öyle bir noktaya işaret etti ki gülümsemekten kendimi alamadım. Burada oturan İmparator ve İmparatoriçenin maliyetinin Japon halkı tarafından vergilerle ödendiğini ve bu rakamın yılda kişi başına 1 Amerikan Doları olduğunu söyledi. Harcanan para belli, vatandaşlar sarayın nasıl finanse edildiğinden ve bunun kendilerine ne kadar mal olduğundan haberdar. Saray ziyaretçilere yılda sadece iki gün açık. Bu günler dışında sadece bu köprünün ve sarayın uzaktan resmini çekmekle ve sarayın doğu bölümündeki bahçeleri gezmekle yetiniyorsunuz.  Biz doğudaki bahçeleri gezemedik ancak bir sonraki durağımız  çok güzel bir park oldu.Japon İmparatorluk sarayı ve Nijubashi köprüsüHamarikyu Parkı

Tokyo çok katlı çok sayıda binanın bulunduğu tam bir inşaat ve sehir planlaması harikası şehir ve yüksek nüfus yoğunluğunun  bile insanları yeşil alandan mahrum bırakmamış. Parklar, sandviçleri ve ellerinde içecekleri ile banklarda oturan, sessizlik içerisinde ağaçları, ördekleri, göleti izleyen insanlarla dolu. Kafamı yukarı çevirdiğimde, arkadaki yüksek katlı plaza manzaraları bana İstanbul-Levent’i hatırlatsa da kafamı eğdiğim anda bu gerçek mi diye sormaktan kendimi alamıyorum. Evet gerçek! Evet böyle de olabiliyor! Hamarikyu GardenBurada gördüğünüz yeni yapılan bir çay evi.
Hamarikyu garden
Şu aşağıda gördüğünüz ağaç 300 yaşında bir karaçam. 1709’da dikilmiş. Ne acayip geliyor değil mi? Biz olsak çoktan kereste yapar mıydık acaba?Hamarikyu gardenBu arada şehirdeki ağaçlarla ilgili olarak farkettiğim bir başka şeyide atlamadan anlatmak istiyorum. Tokyo büyük bir bonzai bahçesine benziyor aslında. Ağçların hepsinin sürekli olarak budandıkları ve şekillendirildikleri ilk bakışta belli oluyor. bu da gerçekten ziyaret edenlere bonzai bahçesinde geziyormuş hissi veriyor.tokyo ağaçlarıHamarikyu parkından sonra bir tekneye binerek Sumida nehri üzerinden  Asakusa Kannon (Senso ji) tapınağının olduğu bölgeye doğru hareket ettik.

Asakusa Kannon (Senso ji) Tapınağı ve Nakasamise-dori Sokağı

Japonya’da iki tip tapınak bulunuyor. Birincisi Şinto Tapınakları ikincisi ise Budist tapınakları. Benim gördüğüm Budist Tapınakları rengarenklerdi. Her köşesi ayrı güzel Asakusa Kannon’u gördüğümde Tokyo Tower’da geçirdiğim zamana üzüldüm. Burası özellikle tapınağa çıkan Nakasamise-Dori soğağı ile birlikte sıkılmadan yarım gününüzü geçirebileceğiniz bir yer. İnanılmaz kalabalık, abartısız şekilde iğne atsanız yere düşmüyor.Senso ji templeTapınak civarında çok sayıda kimonolu genç adam ve kadına rastladım. Sonradan öğrendim ki insanlar kimono kiralayıp buralara resim çektirmeye geliyorlarmış. Niye kiralıyorlar derseniz kimono fiyatları epeyce yüksekmiş, çok sınırlı giyilecek bu giysiye o kadar çok ödemek de kimseye mantıklı gelmiyormuş.  Tahmin edersiniz ki kimono kiralayanlar sadece Japonlar değil. Turistler arasında da epeyce yaygın bir aktivite bu. Yani bir gün Japonya’ya gelirseniz sizin de kimonolu fotoğraflarınız olabilir. kimonoTapınağa doğru ilerlerken dükkanlara bakmayı da ihmal etmiyorum…. İşte sadece Japonya’da bulabileceğiniz rengarenk kimono altında giyebileceğiniz terlikler.Rahatlar mı bilemiyorum ama cici göründükleri kesin.kimono terlikleriYelpazeler… İllüstrasyonlar..IMG_20151018_160321Ahşap aksesuarlar… IMG_20151018_164157Tapınağa giden yoldaki en ilgi çekici şeylerden biri de tatlısıyla tuzlusuyla sokak yemekleri satan standlar… İlk olarak karşınızda Dango.  Pirinç kekini tatlı soslara batırıp şişe diziyorlar…
IMG_20151018_160432

Bu hanımefendi yakisoba yapıyor… Japonların soba dedikleri erişte saç üzerinde isteğe göre sebze ve et ile karıştırılarak pişiriliyor. Çok leziz, ne kadar yeseniz doymazsınız… Özellikle bir günde bütün tokyoyu tavaf etti iseniz, çoktan hakettiniz.

IMG_20151018_161110

Burada gördüğünüz bir tür krep hamurunun içerisine çiğ ahtapot parçaları koyulup top haline getirilerek ızgara edilen bir çeşit köfte. İsmi Takoyaki. Sokak yemekleri arasında en ünlülerinden biri bu. Ben daha tuzlu bir tat bekliyordum ama biraz daha tatlı bir tat çıktı karşıma. Yine de denemeden geçmeyin derim.

IMG_20151018_161332

Çeşit çeşit ızgara standları heryerde… Ben bunları denemedim…

IMG_20151018_161506

IMG_20151018_164306

Burada gördüğünüz Japonların Okonomiyaki dedikleri bir çeşit sebzeli pizza. Üzerine türlü çeştli malzeme isteğe göre koyulabiliyor. Bulursanız denemeden geçmeyin.

IMG_20151018_163926Sokak yemeği satan bu standları geçmeyi başarabilirseniz, işte karşınızda tapınak…IMG_20151018_161939İçeride resim çekmek yasak… Kapısında uzunca da bir kuyruk var. Tapınağı turladıktan sonra yeniden avluya çıkıp tapınağın bahçesini geziyorum.IMG_20151018_163728IMG_20151018_163757

IMG_20151018_163701

IMG_20151018_163516

IMG_20151018_164430Şimdi sizi bir başka parka götürüyorum…

Rikugien Parkı:

Rikugien parkı şehrin bir başka cennet köşesi… Bu defa gökdelenlerin arasında değil ama bir mahalle içerisinde…

Rikugien parkı

Parkın göletinde kocaman Japon balıkları yüzüyor. Bizim evlerde akvaryum balığı olarak görmeye alıştığımız bu balıklar meğer sazan cinsiymiş ve aşağıdaki resimde gördüğünüz üzere bir ördeğin 2 katı büyüklüğe de ulaşabiliyorlarmış! İnsan gerçekten hayret ediyor.IMG_20151019_161133Tur bittiğinde saat 5’i gösteriyordu. Tur bizi Tokyo Station’a bıraktı ben burada bana bu turu ayarlayan Yukiko ile buluştum. Yukiko Tokyo’da bir çeviri bürosunda  koordinatörlük yapıyor. İlk kez tanışan insanların arasında olabilecek tutukluğu hiç yaşamadan, çok eğlenceli bir akşam yemeği yedik birlikte.

İçkilerimizle birlikte ufak bir kase meze geldi. Adını bilemediğim içinde balık ve soğan olduğunu söyleyebileceğim bu minik tabak gerçekten çok lezzetliydi. IMG_20151018_180957İkinci olarak  bizim tavuk şişe epeyce benzeyen Japonların yakitori dedikleri başlangıç tabağı geldi. Yabancı mutfaklara uyum sağlamakta zorluk çekenlerin kurtarıcısı olabilecek bir yemek bu. YakitoriBunun ardından yine bizim damak tadımıza çok aykırı olmayacak başka bir tabak: Tempura Sebze ve deniz ürünlerini un ve yumurtaya batırarak kızartıyorlar. Yanında getirdikleri sosa batırarak midenize indiriveriyorsunuz. TempuraVe son olarak  farklı şeyler deneyebilmek için karışık tabaklar söyledik. Tabaktakilerin pek çoğunu yakından tanıyorsunuz aslında 🙂 Sol alt köşedeki derisi hafifçe sıyrılmış olan uskumru. Normalde yağsız bir balık olduğu için tercih etmeyeceğim uskumru sushisi muhteşemdi. Uskumrunun hemen yanındaki daha tanıdık olduğumuz tatlar, somon, kalamar ve ton balığı, sol yukarıdaki tahmin ettiğiniz üzere karides, karidesin yanındakiler ise tam bir muamma.sushiŞimdi geriye kalan iki sushiden birine daha yakından bakalım. Bunlar minicik balık yavruları. Tam adını söylemek gerekirse sardalya balığı yavrusu. Bir yandan merak ettiğimi ama bir yandan da yemeğe çok alışkın olsak bile minicik yavruları ağzıma atmak bana epeyce zor geldi. Tadını da çok alamadım dolayısı ile. Japonlar bu minikleri bir de canlı olarak yiyorlarmış. Ben ağzımda kıvır kıvır balık yavrularını hiç hayal edemedim ama sevip de yiyene afiyet olsun. Tabaktaki diğer sushi ise minik kalamar yavrularıydı. Onu da attım ağzıma ama bunların kalamar yavrusu değil kırmızı soğan olduğuna inandırmaya çalıştım kendimi!!! sardalya balığı yavrusu sushiBu yemekten sonra otele döndüm, o kadar yorulmuşum ki saat 8’de uyuyakalıp, sonra gece 1 gibi uyanıp sabaha kadar oturdum, sabaha karşı yine uykuya dalıp öğleni ettim! Yani Tokyo’daki ikinci günümü bildiğiniz heder ettim. Sizi bilmiyorum ama doğuya uçmak beni gerçekten çok kötü etkiliyor. Nerede ise dönene kadar saat farkına uyum sağlayamadım. Döndüğümden beri de erkenden uyuyup sabahın köründe ayaklanıyorum.

İkinci gün bari bir yer göreyim diye gittiğim Meiji Jingu isimli en ünlü Şinto tapınağından elim boş döndüm. Açık görünen Tapınakta akşam üstü bir etkinlik vardı ki kapıdaki güvenlik son derece sert bir şekilde bana kapalı diye bağırdı resmen. Bağırmasa da anlardım ama hadi neyse 🙂

Akşam üstü otele döndüğümde epeyce heyecanlı idim. Niye derseniz, sabah hızlı trenle Kyoto’ya doğru yola çıkacaktım.  Kyoto artık başka bir yazıya kalsın… Herkese iyi Pazarlar…

Bir Adam, Bir Kadın, Bir Nikah ve Bir Düğün

Biz evlendik!

Ara ara bu yazılarda bahsi geçen Adam ve bu blogun yazarı Kadın 17 Eylül’de Şişli Belediyesi Maçka Evlendirme Dairesinde sade bir nikahla evlendi gitti.  Herşey 3 ay içinde olup bitiverdi. Prosedürel aşamaları uzatmadan. Aileleri fazla yormadan.  Nikah 10 dakika bile sürse biz çok heyecanlandık. Ellerimiz terledi, heyecandan bol bol kahkaha attık, ama baskılara rağmen birbirimizin ayağına basmadık 🙂 Nikah’ın akşamı arkadaşlarımızla Cihangir Leyla’da   ufak bir parti yapıp ardından partilerin en büyüğü yani düğün için Ankara’ya uçtuk.

Düğün gereksiz bir şey gibi görünmekle birlikte içine gelin cini kaçmış ben Pinterest’i didik didik ederek, organizasyon şirketi ile gece gündüz çalıştım. İtiraf edeyim, Pinterest’te geçirdiğim saatlerde dünya turuna çıkıp, en az 10 klasik kitap bitirip, kim bilir ne faydalı işlerle uğraşabilirdim. Bir itiraf daha gelsin hiç pişman değilim. O kadar eğlendik ki, içimdeki gelin cini yerini düğün cinine bırakmış olabilir.  Evlenecek arkadaşlarıma düğün için yardım etmeye şimdiden hazırım.

Bizim için nefis bir geceydi, arkadaşlarımız, ailelerimiz yanımızdaydı. Gelin çok oynadı, dans etti, Damat sahneden inmedi şarkılar söyledi, gecenin enerjisi çok yüksekti.  Tarihlerin Eylül sonunu göstermesine rağmen ve tüm Türkiye yağmurla cebelleşirken canım Ankara bize az esintili nefis bir yaz akşamı hediye etti. Saatler gece yarısını geçene kadar kimse ürpermedi bile. Belki aşktan, belki müzikten,  belki danstan, göbek havalarından, belki de şaraptan, rakıdan 🙂

En güzeli de aslında altı yılı aşkın zamandır birbirinin en iyi ve en kötü günlerinde yan yana olmuş ikimiz için bu birlikteliği hayatımızın en büyük partisiyle kutlamak ve taçlandırmaktı. O günden bu yana bir şey değişti mi? Hayır herşey eskisi gibi. Umarım öyle de kalacak.  Mutlu olun, mutlu kalın 🙂

AvaFiIyyufCbpMXHKfBcKk1M17Tli7QvL9yrI7IhAfjG

Kısa bir GAP Gezisinden Notlar 2: Göbekli Tepe, Harran, Urfa ve Halfeti

Sonunda yaz gelmişken, üstelik sıcaklar bizi yavaş yavaş bunaltıyorken nereden çıktı bu GAP yazıları diye düşünüyorum. Tahmin etmesi çok zor değil tabi çünkü bunların hepsi tembellikten. Aylardır buralara uğramamak için çok güzel bahanelerim oldu. Hayatımız yeniden çok büyük değişimlerin eşiğinde. Hepsi güzel şeyler. Ama sonra anlatacağım bunları birer birer. Üstelik GAP gezisinin ardından 2 güzel seyahat daha yaptık sırada yazılmayı bekliyorlar.  Hazır Bayram tatilinin son gününe gelmişken yazmaya kaldığım yerden devam etmek nefis olur diye düşündüm.

GAP gezisinin 2. gününde, bir önceki gün alışkın olmadığı şekilde dağ bayır tırmanan bacaklarımızın ağrıları ne kadar az sportif bir hayat sürdüğümüzü bize hatırlattı. Öyle ki yataktan kalktığımda ayaklarımın üzerinde durmakta zorluk çektiğimi farkettim. Hatta yürümeyi yeni öğrenen çocuklar gibi 5-10 dakika ayak parmaklarımı oynatıp dengemi sağlama için uğraştım. Önümüzde programı iddialı bir gün vardı yine. Önce Göbeklitepe’ye ardından Harran’a ve oradan da Urfa’ya gidecektik.

Bölge halkı tarafından daha önce de bilinen Göbekli Tepe 1994 yılında Alman arkeolog  Klaus Schmidt tarafından anlamlandırılmış. Yöre halkının gelip dilek diledikleri bir tepe iken sonrasında dünya arkeoloji tarihi açısından çok önemli bir bölge haline gelmiş.

Göbekli TepeYapılan karbon testlerine göre M.Ö. 9600 yılına ait olduğu ifade edilen bu dev anıtların dünyanın bilinen ilk tapınakları olduğu söyleniyor. Kazılar halen devam ediyor ve önemli bir bölümünün  de üzerinde iskeleler kurulu olduğu için aslında çok da bir şey göremiyorsunuz. Göbekli Tepe’nin insanlık tarihi açısından önemini kavrayabilmek için yazının M.Ö. 5000 yılında bulunduğunu söylemek yeterli sanırım. Dünya üzerindeki diğer anıtsal yapılarla kıyaslamak isterseniz, Stonehedge M.Ö.3000, Mısır Piramitleri M.Ö.2650, Machi Pichu M.S. 1450 yılına dayanıyor.

IMG_3324

IMG_3321

Göbekli Tepe

Göbekli TepeHenüz tekerleği bile bulmayan, avcılık ve toplayıcılık yapan taş devri insanı 15 ton ağırlığındaki blok kayaları 500 metre kadar taşımış ve 24 farklı tapınağın her biri farklı zamanlarda olmak üzere 1000 yılı aşkın zamanda yapılmış.  O tarihte Göbekli Tepe’ye en yakın olan  yerleşim yeri  Nevali Çori 35 kilometre ötedeymiş. Dolayısı ile Göbekli Tepeye gelmişler, bu büyük inşaat projesi için burada yaşamışlar sonra ise  üzeri kapatarak terk edip gitmişler. T kafalı tek parça blok kayaların insanı ya da onların tanrılarını sembolize ettiği düşünülüyor. Öyle ki bazı sütunların üzerinde kazınmış elleri görebiliyorsunuz. Turna kuşları, yılan, tilki ve boğa bolca kullanılan hayvan figürleri. GöbeklitepeMevcut hali ile Göbekli Tepe gezilmesi çok tat vermiyor çünkü üzeri kapatılmış vaziyette. Doğa koşullarından zarar görmesini engellemek için alınmış bir önlem bu. Ancak Urfa’da yeni açılan müzeyi gezerseniz, orada Göbekli Tepe’deki tapınaklardan birinin çok güzel bir kopyasını görebilirsiniz. Müzeyi ayrıca anlatacağım. göbeklitepe1Göbekli Tepe’nin ardından Harran’a doğru yola çıktık. Hedefimiz kimi rehberlerin Harran Üniversitesi diye anlattığı ancak rehber kitaplarda Ulucami olarak geçen Türkiye’nin en eski ve en büyük camiinin kalıntısı ve Harran’ın kovan evleri. 12.000 kişinin aynı anda ibadet edebildiği bu cami Moğollar tarafından yıkılmış. Caminin minaresi diğer camilerin minarelerine benzemediği için uzunca bir süre rasathane ya da akademi zannedilmiş ve sonradan cami olduğu anlaşılmış. harran

harran camiiSırada bölgenin en egzotik yörelerinden biri var. Harran’ın Kovan evleri. Bu esnada güneş tepemizde yükselmiş ve bir gün önce karlı buzlu Nemrut’un zirvesinde üşüyen bizleri öylesine ısıtıyor ki insan yaz ayları burada nasıl geçer diye düşünmeden edemiyor. Harran’ın bu geleneksel evlerinin sayısı da epeyce azalmış. Bir kaç tanesi müze gibi gezilebiliyor. Avlularında oturup, soğuk meşrubat, türk kahvesi, çay içebiliyorsunuz. Evler masmavi gökyüzü ile öyle güzel tezat oluşturuyor ki farkında olmadan sürekli fotoğraf çekiyorsunuz.  Aşağıdaki fotoğrafları cep telefonumla çekip hiç filtre kullanmadım. Renkler o kadar güzel ki elleyip doğallıklarını bozmaya kıyamadım. Harran 3

harran 2

Evlerin içine girdiğinizde yüzünüzü çok hoş bir serinlik okşuyor. Dışarıdan küçük görünse de içerisi gerçekten kocaman. Kubbe sıcak havanın yükselmesini sağladığı için yazın içerisi inanılmayacak derecede serin kalıyormuş. Anıtlar kurulu bu evlerin yenisinin yapılmasını ve onarılmasını yasaklamış. Sebebini anlamış değilim.

IMG_3315

IMG_3311

Buradan doğruca öğle yemeğine geçtik. O kadar acımıştık ki Çulcuoğlunda kendimize müthiş bir ziyafet çektik. İçli Köfte, fındık lahmacun,çiğ köfte ne varsa yedikten sonra üzerine bir de bu güzelim kebapları ve tatlıları mideye indirdik.  Adıyaman’da yiyemediklerimizin acısını Urfa’da çıkardık.

patlıcan kebabı

urfa kebap

tatlı

Size önerebileceğim bir diğer adres de Dedecan. Aşağıda da kanıtı:)

dedecan 3

dedecanYemekten sonra Urfa merkeze doğru yola çıktık. Balıklı Gölü ve çarşıları gezdik ancak o kadar kalabalıktı ki çok zevk aldığımızı söyleyemeyeceğim. Urfa peygamberler şehri olarak biliniyor ve Türkiye’de İslami turizmin en önemli noktalarından biri.  Urfa ilk görüşte aşık olunacak bir şehir değil. Sıcak ve kalabalık canınıza tak ettirebilir zira son yıllarda yarım milyon göç almış. Halkın yarısı Arap yarısı Kürt. Eski ismi Edessa. Yunan ve Roma medeniyeti açısından da önemli bir nokta. Biz çıkmayı göze alamadık ancak bir kalesi var ve kale surlarının dibinde kaynak suyun olduğu bölge tarih boyunca kutsal sayılmış. Antik adı Kalirrhoe ya da bize daha tanıdık gelebilecek adıyla Halilürrahman Gölü. Bu bölgenin odak noktası ise Balıklı Göl. Gölün içerisinde yüzen sazan balıkları kutsal sayılıyor, bu balıklara dokunmak çarpılmanıza neden olacak bir günah,  yem vermek ise sevap. Gölün etrafında çok sayıda balık yemi satan tezgah var. Urfa Hükümdarı Nemrut İbrahim Peygamberin burada ateşe atılmasını emretmiş ancak ateş İbrahim Peygambere değmeden suya dönüşmüş odunlar ise balıka.

IMG_3355

IMG_3348

balıklı gölÇarşıdan hurma, pul biber, kimyon alıp Gümrük Han’da oturup birer Türk kahvesi içtik. Ben üstüne bir de dibek kahvesi yuvarladım.

IMG_3361Bu gezi sırasında henüz açılmamış olan Urfa müzesini gezememiş ve dışarıdan epeyce ihtişamlı görünen binaya bakıp geçmek durumunda kalmıştık. Ancak  bu seyahatten yaklaşık 3 hafta sonra bu defa iş için Urfa’ya yolum düşünce tabi ki affetmedim ve toplantılar bittikten sonra müzenin yolunu tuttum. Hızlı hızlı gezmek durumunda kalmakla birlikte gerçekten çok etkilendim. Antep’teki Zeugma müzesinden sonra Urfa müzesi de bu topraklardaki medeniyet tarihine ve zenginliğine layık bir müze olmuş. Ben ziyaret ettiğimde açılışı seçim öncesinde yapmak için olsa gerek müzeyi apar topar açtıklarından  halen epeyce eksiklikler vardı. Bilgi etiketleri ve audio rehberler eksikti ve içeride yeterince güvenlik görevlisi yoktu. Açıldıktan sonraki 1 ay giriş ücreti alınmadığından içeride hatrı sayılır bir kalabalık da vardı. Bir sonraki Urfa ziyaretimde müzeye daha fazla zaman ayırabilmeyi umuyorum.

Desktop6Bu müzenin ardından bir de mozaik müzesini gezdim ki asıl sürpriz sanırım bu oldu. Urfa’daki açık fuar alanının hemen altında bulunan Halepli Bahçe Mozaikleri Urfa Müzesinin hemen önünde bulundukları yerde sergileniyor. Mozaikler taşınmalarına gerek kalmaksızın üzerleri bir müze binası ile kapatılarak ziyarete açılmış. Amazon kadınlarını savaşırken gösteren mozaikleri görmek için bu müzeye de uğramak şart. Aksi takdirde Urfa geziniz eksik kalabilir.

mozaik 10

mozaik 6

mozaik 2

mozaik 3

mozaik 5Biz Ertesi gün Halfeti’ye ve Birecik’teki Kelaynak Koruma alanına uğradıktan sonra Antep üzerinden İstanbul’a geri döndük. Anteple ilgili eski yazım için buraya bir tık rica ediyorum. Halfeti’de ise tekne turu yapmadan Rum Kale’yi ve sular altında kalan köyü görmeden gelmeyin diyorum. Birecik’teki Kelaynak koruma alanı ise gerçekten bilgi almaya değer. Kuşları yakından görmeniz çok mümkün değil ama en azından Türkiye’de güzel şeyler olduğunu görmek açısından mutluluk verici.  rum kale

halfeti2

halfeti 7

halfeti 5

Herkese güzel bir hafta dileğiyle…