Türk Hava Yollarının haber bültenine epeyce zamandır üyeyim. Ne zaman biletler indirime girse, yolculuk tarihine çok olup olmadığına bakmaksızın iki bilet kapmaktan kendimi alamıyorum. Hatta öyle ki Biletix ile birlikte en sık ziyaret ettiğim sitelerden biri THY anasayfası. Neden sadece THY diyecek olursanız, hem mil biriktirip, harcayabiliyorum, ayrıca zaten normalde de çok uçtuğum için CIP salonlarından faydalanmak mümkün oluyor. E-posta kutuma düşen THY haber bülteninde Türkiye’nin her yönü sadece 55 TL notunu görünce yine kendimi tutamayıp bilet almaya giriştiğimde tarih Temmuz 2014’ü gösteriyordu. Öte yandan, Kapadokya son bir kaç yıldır heveslenip heveslenip gitme hayali kurduğum ama nedense bir türlü denk getiremediğim bir yerdi. Nevşehir 55 TL ilanını görür görmez atlayıp 2015 Mart ayının 20’si gidiş 22’si dönüş iki bilet aldım. Bu arada ben bu yazıyı yazarken THY’den yine email geldi. Yarın satışa çıkacak bir kampanyaları var. 1 Ekim – 20 Ocak tarihleri arasında Türkiyenin her tarafına tek gidiş biletler yine 55 TL. Eğer Türkiye içerisinde bir yerlere gitmeye niyetiniz varsa hiç kaçırmayın derim.
Kalacağımız oteli de uçak biletlerini alır almaz booking.com’dan rezerve ettim. Göreme’deki Maccan Cave Hotel‘in 202 numaralı Junior Suit odasını ayırttım. 2 gece oda kahvaltı dahil fiyat 140 Euro idi. Kapadokya’da bundan daha ucuz oteller olduğu gibi çok daha pahalı oteller de bulunuyor. Her türlü bütçeye hitap eden çözümler mevcut. Biz otelden memnun kaldık. Son derece temiz. Bir aile tarafından işletiliyor. Her türlü ihtiyacınızı karşılamak ve yardımcı olmak için gerçekten ellerinden geleni yapıyorlar. Karşılaştığımız tek garip olay ise şarabın yanına peynir tabağı istediğimizde nerede ise bir kalıp beyaz peynirin servis edilmesi oldu. Otel Göremenin en yüksek noktalarından birinde, manzarası nefis, taş odaların ısınmasında hiç sıkıntı yok, ses izolasyonu son derece iyi. Aşağıda hem gece hem de gündüz otelden çektiğim fotoğraflar kendini anlatıyor zaten.
Bunun dışında, Kapadokya’ya gitmeden önce pek çok blog yazısında ya da restoran ve otel eleştirilerinde karşılaştığım Türk müşterilere kötü davranılması tarzında bir durumla biz hiç karşılaşmadık.
Sonunda yolculuk günü geldi çattı ve biz yoğun kar yağışı uyarılarına rağmen Cuma akşamı saat 5 gibi taksiye binip havalimanının yolunu tuttuk. Ama tahmin edeceğiniz üzere trafik çoktan kilit olmuştu bile. Sahil yolunu tercih etmiş olmanın avantajıyla Yeni Kapı’da metro durağının önünde inip bu defa ilk kez havalimanı metrosunu deneme şansını bulduk. Aklınızda olsun, gerçekten şahane bir olay. Eğer bir şekilde metroya yakın oturuyor ya da geçiş yapılabilecek bir güzergah üzerinde iseniz hayat kurtaracak cinsten. Hatta öyle ki geçenlerde Ankara’dan döndüğümde yine arap saçı olmuş trafik yüzünden havalimanında tek bir taksi bulamayınca yine atıverdim kendimi metroya. 1 saat sonra Osmanbey metro çıkışından çıkıverdim. Daha önce trafikten dolayı uçak kaçırmışlığım var benim. Mesela yarın sabah 9 gibi havalimanında olmam gerek, metroyla gideceğim yine.
Benim Kapadokya’ya ilk ve tek ziyaretim lise ikinci sınıfta iken gittiğim bir okul gezisi ile olmuştu. O zaman ne anlamıştım bu geziden çok anımsamamakla birlikte aklımda kalan masmavi gökyüzünün peribacalarının, bazen pembemsi, bazen bej renkleri ile yarattığı tezat olmuştu. Meğer o sırada peribacaları güneşle birlikte bize ışık oyunları oynuyormuş.
Nevşehire indiğimiz gece ertesi günkü hava durumu ile ilgili olarak bilgi alıp balon uçuşu var mı yok mu onu öğrenmek istedik. Çok yüksek ihtimalle balon uçuşu olmayacağını öğrenince turlarla ilgili bilgi aldık. Otel bize yeşil turu önerdi. Bizim adımıza rezervasyonu da onlar yaptı ve ertesi sabah bembeyaz bir Göreme’ye uyandık. Tur programında Göreme Panaromasını izlemek, ardından Derinkuyu yeraltı şehrini ziyaret sonrasında Ihlara Vadisi, Belisırma, Selime Manastırı, Yaprak Hisar ve Güvercinlik vadisi vardı.
Tura Göreme panoraması ile başladık ancak bu sıralarda hafif hafif atıştıran kar hızlanmaya başladı. O yüzden çok iyi fotoğraflar çekmek de mümkün olmadı.
Kapadokya ile ilgili detaylı okumak isterseniz bir önerim Faruk Pekin’in “Kapadokya: Kayalardaki Şiirsellik ” kitabı olabilir. Gerçekten de hem bölge ile ilgili çok güzel bilgiler veren, Kapadokya’ya güzel bir giriş yapmanızı sağlayabilecek bir kaynak. Faruk Pekin onlarca Kapadokya ziyaretinden sonra böyle bir rehber kitap yazmaya karar vermiş ve bölge ile ilgili olarak doğru bilinen yanlışları da çok güzel açıklamış. Benim ilk gördüğümde burası dünya olamaz başka bir gezegen sanırım dediğim Göreme için demiş ki ” Kapadokya, özgünlüğü, acayip renkleri, sürrealist duruşu, mimari biçem ve duvar resmi çeşitliliği, bezemeleri ve benzersiz görünümüyle, Cézanne, Gauguin, Van Gogh, Picasso, Gaudi gibi ustaları kıskandıracak bir görselliğe sahiptir.”
Sanırım bu tanıma katılmamak mümkün değil. Gerçekten de yer yüzüne ait görünmeyen doğal zenginliği göz kamaştırıcı düzeyde. Doğu ve Batı kültürlerinin birbirleri içinde eriyip gittiği, savaşların, istilaların eksik olmadığı, Hititlerden, Asurlulara, Perslere, Roma ve Bizanslılara, Araplara ve Türklere kadar çok sayıda uygarlıktan izler taşıyan bir köşe.
Bölgenin sınırları çağlar boyunca değişmiş. Her dönemde yeni sınırlara sahip olmuş. Hatta öyle ki Karadeniz’e Pontus Kapadokyası diyen yazarlar da varmış. Bugün ise Kapadokya dendiğinde Nevşehir, Aksaray, Kırşehir, Niğde ve Kayseri arasında kalan bölge anlatılıyor.
Kapadokya’yı ziyaret ettiğinizde yerel rehberler size bölgenin isminin güzel atlar ülkesi anlamına geldiğini söyleyecekler. Okuduğum iki ayrı kaynakta bu bilginin doğru olmadığı yönünde bilgilere rastladım. Hatta öyle ki Kapadokya’nın sadece atı değil, aynı zamanda katırları, eşekleri ve koyunları ile de pek meşhurmuş. İsmin nereden geldiği ile ilgili olarak da pek çok rivayet var. Persçe Katpatuka sözcüğünün Helenler tarafından söylenen biçimi diyenler var, bölgenin baştanrısı Khepat’tan esinlenerek Khepat halkının yurdu manasına gelen Khepatukh kelimesinden geldiğini de.
Bölgenin jeolojik biçimlenmesi bundan 25 milyon yıl önce başlıyor. O dönemde tuz gölleri ile kaplı olan bölge nehir ve göllerle dolu bir çanak görünümündeymiş. Bu Üçüncü Zaman denilen 65-1.6 milyon yıl önceki döneme işaret ediyor! Üçüncü zamanda Kuzey ve Güney Anadolu Dağları oluşurken Orta Anadolu yer yer yükselip yer yer çökmelere maruz kalmış. Ardından ortaya çıkan volkanik oluşumlar, patlamalar ve magma bölgeyi tamamen değiştirmiş. Yanardağların püskürttüğü Magma kat kat yatay tabakalar oluşturmuş. Bu tabakaların derinliğinin 100 metre civarında olduğu söyleniyor. Volkanik patlama dönemi ise yaklaşık 6 milyon yıl sürmüş! Yanardağlardan pisküren bu tüf, kül ve lavlardan oluşan volkanik örtü zamanla yağışlar, nemli iklim, eriyen kar suları, yeraltı suları, nehirler ve derelerle aşındırılmış. Böylece peri bacası dediğimiz, dünyada eşi benzeri olmayan volkanik heykeller ortaya çıkmış! Faruk Pekin’in kitabını okurken milyonlarca yılda oluşan bu bölgenin jeolojik oluşumuyla ilgili bölümünü 2-3 dakikada okuyuvermek bana çok tuhaf gelmişti. Şu anda yazarken de kendimi gerçekten çok tuhaf hissediyorum.
Peri bacaları iki parcadan oluşuyor: gövde ve şapka. Gövde kolayca aşınan volkanik tüf, kül ve ponzadan oluşurken tepesindeki şapkaya benzeyen kaya parçası, bazalttan oluşuyormuş ve peri bacasını aşınmadan koruyormuş. Peri bacalarının gövdesine göre çok daha dayanıklı ve sert olan şapkası düşünce, erimeye başlıyor ve konik gövdenin içinde yeniden sert bir kaya parçasına rastlayınca içinden yeni bir peri bacası ortaya çıkıyormuş. Matruşkalar gibi… Peri bacası içinde peri bacası!
Manzarayı fotoğrafladıktan sonra Derinkuyu yer altı şehrine doğru yola çıktık. Eğer müze kartınız ya da bir İş Bankası kredi kartınız var ise müzeyi ücretsiz gezebiliyorsunuz. Çok klostrofobik olanlara tavsiye etmem, içeride çoğunlukla bükülerek bazen çömelmiş örnek yürüyüşü yaparak ilerleyebileceğinizi düşünerek aşağıya inmeye karar verin. Özellikle 5. kata ulaştıktan sonra yol daha da daralıyor. Ben daha önce dibine kadar inip bir daha buraya girmem dediğimi hatırladığım için olacak 5. kat’a kadar indim ve şu gördüğünüz kapının ardında uzanan daha aşağıdaki katlara inmedim. Adam indi… yaklaşık 10- 15 dakika sonra tabiri yerinde ise nefes nefese geri geldi… Grubu da beklemeden devam edip doğrudan yeryüzüne çıktık. Hayatta bir kere mutlaka görmek lazım!
Kısa bir ansiklopedik bilgi vermeden geçmeyeyim istedim. Derinkuyu ilk ziyarete 1965’te açılmış. Bugünkü Derinkuyu Kasabası da bu yeraltı şehrinin üzerine kurulmuş ve bir çok evin yeraltına inen tünelleri ve derin su kuyuları varmış. Bugün gezilebilen yeraltı şehrinin derinliği 85 metre ve sekiz kattan oluşuyor.
Bundan sonra öğle yemeği için Belisırma’ya devam ettik ve şenlik asıl burada başladı. Yaklaşık 50 kilometre yol gittikten sonra rehberimiz yolun geri kalanını yürüyeceğimizi söyledi. Mesafe ne kadar diye sorduğumuzda 2.5 kilometre dedi. Biz hazırlıklı gelmiştik. Ayağımızda trekking botları vardı ancak ekipte babet ayakkabı ile gelenler olduğunu, çoğunluğun ise bez ayakkabı da dahil olmak üzere, spor ayakkabılar giydiğini görünce içim dondu. Ben yanıma iki de şemsiye almıştım, şemsiyeleri yüzümüze siper ederek tipi altında yürümeye devam ettik. Bu arada bu yolu nasıl geri döneceğimizin cevabı da meçhuldü!
Bir saate yakın süren bir yürüyüşün ardından Belisırma’ya ulaştık.
Öğle yemeğini burada yedik. Açık hava bol oksijen ve bu kadar hareket iştahımızı iyice açmış olmalı ki gelen mercimek çorbasına ekmek bandırdığımı hatırlıyorum. Şu aşağıda gördüğünüz güveçi de silip süpürdüğümü tahmin edebilirsiniz. Bu esnada restoranın wi-fi bağlantısı dışında haberleşme aracımızın olmadığını da söylemeliyim. Ne Turkcell, ne Vodafone ne de Avea buralarda çekmiyor aklınızda olsun.
Dönüş için orada bulunann bir 4*4 aracın yardımı istendi ve gruplar halinde herkes tur minibüsünün bulunduğu noktaya çıkarıldı. bana kalırsa sadece bir yemek yemek için o kadar yol kara hazırlıksız yakalanan insanlara yürütülmemeliydi ve hatta turun daha fazla devam ettirilmesinin mümkün olmadığı söylenerek geri dönülmeliydi. Ya da en azından araca zincir takılmalıydı! Böylece hava ve yol durumundan dolayı Ihlara Vadisi, Yaprak Hisar ve Selime Manastırı’nı göremeden dönüş yoluna geçtik.
Göreme’ye varmadan Güvercinlik Vadisinde fotoğraf çektik. Güverciklik vadisinin ismi, bölgede yaşayan insanların güvercin gübresi elde etmek için yaptıkları güvercinlikler ve kuş evlerinden kaynaklanıyor. İnsanın evcilleştirdiği ilk hayvanlardan biri olan güvercinler, hem gübresi hem eti hem de uçma ve yön bulma yetilerinden ve posta aracı olarak kullanılabilmelerinden dolayı çok önemli imiş o zamanlar. Öyle ki sonsuz bir beyazlık ve sukünet içerisindeki şu fotoğrafların çekildiği anlarda kuşlar burada sanki bahar gelmişçesine cıvıldamaya devam ediyorlardı.
Sonrasında ise bizi bir onix atölyesine götürdüler ardından da mağazada alışveriş için serbest zaman bıraktılar. Mağazada Sultanite adında bir yarı değerli taşı yerli yabancı misafirlere bölgenin taşı olarak anlattılar. Her ışıkta rengi değişen bu taşı daha önce hiç duymamış olmama epeyce şaşırdım. Sonra geri döndüğümüzde biraz araştırınca görece yeni bir taş olduğunu ve çıkarıldığı yörenin Muğla olduğunu öğrendim. Yine de internette hakkında o kadar az bilgi var ki ne doğru ne yanlış kestirmek zor.
Göreme’ye geldikten sonra önce odamızda dinlendik sonra bu defa akşam yemeği için Tripadvisor’dan bulduğumuz TopDeck Cave Restaurant’ın yolunu tuttuk. Burası da tam bir aile işletmesi. Acıkan karınlarımızı öyle güzel doyurdular ve öyle sıcak bir ortamda servis ettiler ki anlatamam. Mutluluktan öldük ve cennete gittik o anlarda. Hem otantik bir mağarada yemek yemek hem de fahiş bir fiyatla karşılaşmadan ortalamanın üzeri bir lezzet arıyorsanız burası size göre. Gelen hesabın İstanbul fiyatları ile kıyaslandığında sizi üzmeyeceğine eminim.
Bizim Kapadokya’daki ilk günümüz böyle geçti. Arayı uzatmadan bir sonraki yazıda, Göreme Açıkhava Müzesini, Ürgüp’ü, Zelve Açıkhava Müzesini ve Paşabağ’ı anlatacağım.
Herkese nefis bir hafta diliyorum.
Atlas Tozu 
Kapadokya’yı soğuk ancak rüya gibi görüntüler eşliğinde gezmişsiniz. Ben ilk kez iki sene önce görmüştüm. Hep “büyüleyici” sıfatıyla tanımlanıyor ya, sahiden büyüleyici! Gezinin devamı yazısını bekliyorum.
Büyüleyici kısmına o kadar çok katılıyorum ki yeniden ne zaman gidebilirim diye düşünmeden edemiyorum 🙂 Yazının devamını ilk fırsatta yazacağım 🙂
Uzun yillar once gunubirlik gitmistim ve hicbirsey gorememistim. Verdiginiz bilgiler dogrultusunda tekrar gezi gerceklestirmek istiyorum. Hatta bahsettiginiz oteli de incelemeye basladim.