Bundan nerede ise 2 ay önce yaptığımız Gürcistan ziyaretinin maalesef devamını getirememiştim. Aklımdan çoğu detayı uçup gitti bile… Nedense en iyi gezi yazıları geri döner dönmez yazılanlar oluyor. Bekledikçe anlar, detaylar flulaşıyor. Aklımda kaldığı kadarı ile şimdi size biraz Mtskheta’yı yani Gücülerin eski başkentini anlatacağım.
Sabah kalkıp ilk kez metroya binmek üzere yola çıktık. O da ne metronun yürüyen mervidebleri in in bitmiyor… Bizdeki metroya nazaran çok daha derinde.. Merdivenler aradaki mesafe bir an evvel katedebilmek için hızla çalışıyor…
Metro ile yerel dolmuş istasyonuna gitmeye uğraşıyoruz. İlk kez yerel ulaşım ağını kullanmayı deneyeceğiz. Marshrutky dedikleri dolmuşlar çok konforlu olmasa da aslında en ucuz seyahat yöntemi. Mtskheta’ya Tiflis’ten 15 dakikada bir kalkıyorlar. Yol bir saat bile sürmüyor.
Günlerden Pazar… Mtskheta’ya vardığımızda tam da dolmuşun son durağının önünde kocaman br kilise görüyoruz.
Büyük bir kalabalık var..
Neden olduğunu çok anlamadan ve sorgulamadan dalıyoruz içeriye… Burası Samtavro Kilisesi…
İçeri girdiğimizde ilk karşımıza çıkan şey bir vaftiz töreni oluyor… İzlemekten kendimizi alamıyoruz… Ta ki birazdan içeri bir gelin ve damat girinceye kadar…
İlahiler söyleniyor nikah esnasında… Önce resim çekebilir miyiz çekemez miyiz diye tereddüt ederken sonunda kendimizi video bile çekerken buluyoruz.
Çıkana kadar arka arkaya 3 bebeğin daha vaftiz için kiliseye getirildiğine tanık oluyoruz.
Biz cıkarken de bir gelin ve damadın daha kiliseye doğru ilerlediğini görüyoruz.
Minik kasabada gezinmeye başlıyoruz.
Aşağıda gördükleriniz size tanıdık geliyor mu peki? 🙂
Daha orada atıştırmak için birer parça cevizli sucuk elimizde ilerliyoruz. Tepedeki kiliseye nasıl çıkacağımızı soruştururken oradaki yerlilerden biri ile anlaşmış kendimizi tepelere tırmanırken buluyoruz.. Bu arada büyük bir kalabalık yine kilise istikametine doğru ilerliyor… Papaz hakkın rahmetine kavuşmuş… Büyük bir cenaze gerçekten de.. Çok kalabalık… Allah rahmet eylesin diyerek yolumuza devam ediyoruz..
Yukarı çıktığımızda bizi karşılayan manzara işte tam da böyle…
Bizi bu tepeye tırmandıran Jvari Manastırı ise işte burada… Gürcüler için ruhani ve dini önemi büyük…
Attığımız turun ardından inip minibüslerin yolunu tutuyoruz… Dönüşe az kaldı… Gidip dinlenme sonra ardından son bir şehir turu yapma zamanı.. Son bir akşam yemeği yemeyi de ihmal etmiyoruz. Bu defa khachapurinin yumurtalısını yemeyi ihmal etmiyoruz. Gerçekten de muazzam bir tat.. Istanbul’da Bu yumurtalı Khachapuriyi yiyebileceğimiz yeri bilen varsa lütfen söylesin…
Son bir kare ile bu seriye bir son veriyorum…. Gürcistan gerçekten de burnumuzun dibinde, nüfus cüzdanı ile girebildiğimiz… Damak tadı bize çok yakın, sıcak insanlarla dolu zarif ve fakir bir ülke… Türkiye’de harcadığınız paranın çok azına doya doya yiyip, içebileceğiniz ve gözünüzün gönlünüzün doyacağı bir ülke.. Bir şans vermek lazım derim.. Mutlaka en az bir defa…
Atlas Tozu 