Cenevre turunu hemen hemen bitirmiş ve son yazıda peynir ve fondüden bahsedeceğimi söylemiştim. Sınırlı bilgimle İsviçre mutfağının ya da İsviçre peynirlerinin ne derece bir değerlendirmesini yapabileceğim tartışılır. Ancak geçtiğimiz son 15 yılda peynir üzerine en azından tüketicilik, yiyicilik açısından az çaba harcadığım da söylenemez 🙂 Hayatımın yurt dışında geçenkimi dönemlerinde tükettiğim peynir, ekmek ve şarap yüzünden 3 ayda 8…
Bir önceki yazıda, Leman gölünün kenarında yaptığımız uzun yürüyüşle şehrin batısına doğru 3-4 kilometrelik bir yürüyüş yapmıştık. Şimdi göl kenarından sola saparak yukarı doğru çıkmaya başlıyoruz. Tam Dünya Ticaret Örgütünün karşısında Botanik Parkının girişini görüyoruz. İçeri girdikten sonra bitki türlerine göre bölümlenmiş olan parkı gezmeye koyuluyoruz. Bu park bir başka huzur yuvası… gezerken aklıma Ankara’nın…
En son eski şehiri gezmiş ve nehir kıyısında kalmıştık. O yüzden önce eski şehirin merdivenlerinden aşağı doğru iniyoruz… İnerken de arkamıza dönüp eski şehire son bir defa bakmayı ihmal etmiyoruz. Burası şehrin Eaux Vives tarafı… Göle doğru ilerlerken geçtiğim caddelerden görüntüler… Göl kıyısından sahil yolunun görüntüsü… Ağaçlar Fransız bahçevanlığının eseri… hepsi aynı şekilde budanmış… Bana sorarsanız…
Bugün Cenevre’nin eski şehir kısmındayız. Alışveriş sokağı olan Rue du Marché’den gölün tam aksi istikamette yukarı doğru her hangi bir yokuş ya da merdivenden yukarı çıktığınız anda kendinizi eski şehirde buluyorsunuz. Antikacılar, sanat galerileri, irili ufaklı restoranlar Cenevrenin bu en tarihi bölgesini dolduruyor. Sokak aralarında karşımıza çeşmeler çıkmaya devam ediyor. Şehrin en turistik bölgelerinden biri…
Cenevre serisinin ikinci yazısına Plain Palais’den çıkacağımız bir yürüyüşle başlıyoruz. Plain Palais Cenevre’nin antika pazarına ev sahipliği yapıyor. Sanırım her gün kuruluyor çünkü üst üste iki gün aynı yoldan geçerken yerinde durduğunu gördüm. Ama tabi yine de bu bilgiyi teyit etmek gerek. İçeride ne ararsanız var… Aksesuarlar… Mobilyalar… Porselen tabaklar.. Gümüş yemek takımları… Abajurlar… Hanımlar…
Cenevre’den döneli nerede ise 10 gün oldu. Elimde resimler, aklımda sürekli yazma isteği. Ancak fırsat yok. Niye yok? Çünkü iş çok. Akşamları plan bol. Oturamıyorum ki evde. Oturduğum gece de yorgunluktan kanepede sızıyorum. Daha bıraksanız yazacağım da yok. Zira bu aralar iş yerinde bir rapor yazıyorum. Enerjimi sömürüyor. Ama ertelemek ne zamana kadar ha gayret…
Atlas Tozu 